مطالعات اخیر نشان داده شد که افزایش دریافتی بدن در کهنسالی تاثیری در افزایش تراکم استخوان و کاهش خطر شکنندگی آن ندارد.

حدود 99 درصد کلسیم در استخوان‌ها و دندان‌ها ذخیره شده است که باعث تقویت عملکرد و ساختار این اعضا می شود. یک درصد باقی‌مانده به عملکرد ماهیچه‌ها،‌ اعصاب، هورمون‌ها و حرکات رگ‌ها خونی کمک می‌نماید.

در آمریکا به مردان 51 تا 70 ساله توصیه می‌شود که روزانه 1000 میلی گرم کلسیم دریافت نمایند که این میزان برای خانم‌های در این سن حدود 1200 میلی گرم است. برای خانم‌ها و آقایان حدود 71 سال و بیش‌تر، میزان کلسیم دریافتی روزانه، 1200 میلی گرم توصیه شده است.

محصولات لبنی مثل شیر، ماست و پنیر بهترین منابع طبیعی کلسیم هستند، البته محصولات غیر لبنی مانند ساردین و کلسیم بروکلی نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

تحقیقات نشان داده که میزان کلسیم دریافتی افراد مسن در کشورهای غربی تنها حدود 700 تا 900 میلی گرم است. افراد گیاه‌خوار و افرادی که نسبت به مصرف لاکتوز حساسند از گروه‌ افرادی هستند که خطر ابتلا به مشکلات ناشی از کلسیم آن‌ها بالاتر است.

دریافت کلسیم بیش از نیاز بدن نیز باعث ابتلای افراد به بیماری‌هایی مثل سنگ کلیه و یبوست می شود. یک ماست کم‌چرب ساده، حدود 42 درصد از نیاز بدن یک فرد به کلسیم در یک روز را تامین می نمایند.

در تحقیقات اخیر نشان داده شده که مصرف کلسیم در اکثر افرادی که در طول زندگی از کمبود کلسیم رنج می‌بردند و در بزرگسالی به مصرف مکمل‌های کلسیم رو آورده‌اند، تنها باعث بروز یبوست، عارضه‌های قلبی و عروقی و سنگ کلیه شده است و عملاً تاثیر چندانی در افزایش تراکم استخوان در آن‌ها نداشته است