با جیوه ماهی چه باید کرد؟

ماهی منبع پروتیینی مناسب برای بدن بوده و چربی مفید ماهی محافظی مهم در برابر بیماری قلبی و عروقی است.چون این منبع مهم تغذیه در پیشگیری از بیماری قلبی،عروقی و تکامل سیستم عصبی نقش مهمی دارد نباید براحتی از مصرف آن صرفنظر کرد.

متاسفانه بسیاری از ماهی ها و موجودات صدف دار دریایی با جیوه (ماده سمی برای بدن) و موادآلاینده عالی (POPs) آلوده اند.

چون ماهی های کوچک توسط ماهی های بزرگتر خورده می شوند بنابراین ماهی های مهاجم و بزرگ اعماق دریا آلودتر به جیوه و POPs هستند یا به زبان دیگر غلظت بیشتری از این آلاینده ها در بدن دارند.

?بنابراین می توان نتیجه گرفت بهتر است که از خوردن ماهی هایی مانند کوسه، اره ماهی، تاج ماهی و شاه ماهی بپرهیزید. مادامیکه که از خوردن این ماهی ها صرفنظر می کنید، با خوردن ماهی های دیگر، مزایای ماهی بر مقدار آلودگی آنها به جیوه می چربد.

سعی کنید هر هفته بین ۲۴۰ تا ۳۶۰ گرم یا دو تا سه وعده از ماهی های غیر از ماهی بالا مصرف نمایید.

از ماهی هایی که توسط بقیه خورده می شوند و جیوه کم دارند می توان میگو، سالمون،گربه ماهی ،ماهی تن و پالاک نام برد.

برای کودکانتان نیز چنین ملاحظاتی را بکار ببرید با این تفاوت که مصرف هر وعده آنها کمی کمتر باشد.

البته باید به توصیات مسیولین بهداشتی منطقه ای در مورد ماهی های رودخانه ها، برکه ها و دریاچه ها گوش فرا دهید.

اما اگر توصیه ای منطقه ای در مورد ماهی های اطراف و یا ماهی هایی که صید می کنید، ندارید مصرف آنرا فقط به ۲۰۰ گرم در هفته محدود نمایید، کودکان زیر ۶ سال هم فقط ۳۰ تا ۶۰ گرم و ۶ تا ۱۲ سال ۶۰ تا ۹۰ گرم در هفته از این نوع ماهی ها صرف کنند.

بخاطر داشته باشید مصرف ماهی را بدلایل اثرات حفاظتی بر قلب و عروق تان، در زنجیره غذایی حفظ کنید.

منبع: Harvard