عادت مکیدن شست گاهی تا سنین مدرسه ادامه می‌یابد و به‌دلیل این‌که در این سنین دندان‌های دایمی کودک شروع به رشد می‌کند، می‌تواند همراه با مشکلات و عارضه‌های دهانی باشد.

 اکثر کودکان در بین سنین 2 تا 4 سال این عادت خود را ترک می‌کنند. والدین با تشویق و همراهی با کودکان‌شان می‌توانند این عادات را در فرزند خود متوقف سازند.

مکیدن شست در اوایل به‌دنیا آمدن کودک عادی و بدون خطر است. این عمل تا زمانی که کودک هنوز دندان‌های شیری خود را دارد مشکل‌زا نیست. اما مشکلات دندانی از زمانی آغاز می‌گردد که دندان‌های اصلی جای دندان‌های شیری کودک را می‌گیرد که این عمل معمولاً در بین سنین 5 تا 6 سالگی اتفاق می‌افتد.

مشکلاتی که بر اثر مکیدن شست رخ می‌دهد شامل موارد زیر است:

1-    پیشامدگی دندان‌های زیرین نسبت به دندان‌های زبرین که با این عمل چهره عوض می‌شود.

2-    دندان‌های بالا و دندان‌های پایین روی هم قرار نمی‌گیرند و فاصله‌ای بین دندان‌های بالا و دندان‌های پایین ایجاد می‌گردد.

3-    نوک زبانی صحبت کردن: کودکان پیش‌دبستانی که شست خود را می‌مکند باعث هل دادن دندان‌های بالا به سمت بیرون شده و در نتیجه برخی از اصوات زبانی خاص درست تلفظ نمی‌شوند.

اغلب کودکان عمل مکیدن شست خود را بین 2 تا 4 سالگی متوقف می‌نمایند. به کودک خود فرصت دهید تا زمانی‌که آمادگی لازم جهت ترک این عادت را دارد مبادرت به این کار بورزد. تشویق کودک در جهت این امر ضروری است.