10 واقعیت درباره بیماری لایم

view

هر سال اداره بهداشت آمریکا حدود 30000 مورد از ابتلا به بیماری لایم را به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) گزارش می دهد. اما CDC می گوید تعداد واقعی موارد ابتلا به این بیماری در آمریکا حدود ده برابر بیشتر از این مقدار است.

بیماری لایم یک بیماری عفونی است که از نیش کنه به انسان منتقل می شود.

 کنه های آلوده به باکتری بور گدوفری باعث ایجاد این بیماری می شوند، این کنه ها در آوریل و سپتامیر یعنی بهار و تابستان بسیار فعال هستند. اما شما می توانید با بررسی منظم و انجام مراحل دقیق از بیماری لایم جلوگیری کنید. همچنین خوب است بدانید که بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری قابل درمان هستند.

در اینجا ما به 10 نکته اشاره کردیم که باید در خصوص این بیماری که از نیش کنه منتقل می شود بدانید:

فقط از نیش کنه بیماری لایم منتقل می شود

طبق CDC هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد بیماری لایم می تواند از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود. همچنین بیماری لایم از طریق سگ به انسان منتقل نمی شود اما این دوست خزدار شما می تواند کنه ها را به خانه یا حیاط شما وارد کند، بنابراین قبل از ورود سگ به حیاط یا خانه باید آن را بررسی کنید تا کنه روی بدنش وجود نداشته باشد.

 

همه ی کنه ها حامل بیماری لایم نیستند

. کنه ی بلک لگد Black legged که با نام کنه گوزن شناخته می شود، نوعی از کنه است که باید از آن اجتناب کنید، این انگل بیماری لایم را در شمال شرقی، اقیانوس اطلس گسترش می دهد و کنه Black legged غربی عفونت را در ساحل اقیانوس آرام گسترش می دهد. طبق داده های CDC در سال 2014 بیماری لایم به طور عمده در 14 ایالت وجود داشت که بیشتر آنها در ساحل شرقی قرار داشتند.

اگر به موقع از وجود کنه آگاه شوید می توانید خودتان آن را از بین ببرید.

  برای از بین بردن کنه قبل از اینکه خیلی دیر شود، شما می توانید از یک دستگاه مخصوص از بین بردن کنه استفاده کنید، همچنین یک قیچی دم باریک نیز می تواند برای انجام این کار به شما کمک کند. CDC توصیه می کند که از "روش های عامیانه" نظیر رنگ کردن کنه با لاک ناخن و یا استفاده از حرارت برای از بین بردن استفاده نکنید. هدف این است که پس از آگاهی از وجود کنه در سریع ترین زمان از بین برده شود.

 

در بیشتر موارد حدود 36 تا 48 ساعت طول می کشد تا کنه ای که به بدن شما چسبیده بیماری لایم را به بدن شما منتقل کند

. نمف ها که کنه های نابالغ هستند اندازه ای کمتر از 2 میلیمتر (mm) دارند و فرستنده ی اولیه بیماری لایم می باشند. از آنجا که اندازه این کنه ها بسیار کوچک است می توانند به مناطقی از بدن نظیر پوست سر، زیر بغل و کشاله ران بروند که یافتن شان بسیار سخت می شود. کنه های بزرگ نیز انتقال دهنده ی بیماری هستند، اما به دلیل اندازه ی بزرگتری که دارند اکثراً قبل  از اینکه بتوانند بیماری را منتقل کنند از بین می روند.

 

واکسنی برای بیماری لایم وجود داشت اما در سال 2002 استفاده از آن قطع شد.

تولید کنندگان واکسن بیان کردند که تقاضا کم بوده و به همین خاطر تولید متوقف شده است. از آنجا که پس از استفاده از این واکسن در طول زمان حفاظت در برابری بیماری کاهش می یابد، حتی بدن افرادی که در سال 2002 از این واکسن استفاده کرده اند اکنون در برابر بیماری لایم ایمن نیست.

شایع ترین علامت بیماری لایم جوشی می باشد که شبیه چشم گاو نر است.

در 70 تا 80 درصد افراد آلوده، این جوش که با نام فنی اریتم مهاجر نامیده می شود، پس از 3 تا 30 روز بعد از ابتلای بیماری ظاهر می شود. سی دی سی می گوید که مدت زمان متوسط ظاهر شدن جوش حدود یک هفته است. ممکن ای وقتی جوش روی پوست ظاهر می شود بخش هایی از آن روشن باشند.

فیلیپ جی بیکر، مدیر اجرایی بنیاد بیماری لایم آمریکا می گوید که همه بیماران متوجه جوش روی پوست نمی شوند و درصد قابل توجهی از آنها هرگز جوشی روی پوست مشاهده نخواهند کرد.

سایر نشانه های بیماری چند روز یا چند ماه بعد از ابتلا به بیماری ظاهر می شود. بعضی از آنها مانند آنفولانزا هستند؛ مانند خستگی، سردرد، تورم مفاصل و سرگیجه. نشانه های دیگری که CDC از آنها نام برده است شامل ورم مفاصل، ضربان قلب نامنظم، درد اعصاب و مشکلات حافظه می باشد.

بیماری لایم با یک آزمایش خون تشخیص داده می شود.

با این حال اگر  این آزمایش در مراحل اولیه عفونت انجام شود، جوابش منفی خواهد بود. بیکر می گوید حدود چهار تا پنج هفته طول می کشد تا آنتی بادی هایی که با بیماری لایم مقابله می کنند در جریان خون ظاهر شوند، این یعنی هر کسی زودتر از این ظمان آزمایش دهد جواب دقیقی دریافت نخواهد کرد.

 

در بیشتر موارد بیماری لایم می تواند با آنتی بیوتیک درمان شود.

مارینا ماکوس، دارای مدرک دکترای پزشکی، استاد یار روانپزشکی و پزشکی خانواده در دانشگاه لایم کلمبیا و مرکز تحقیقات بیماری های منتقل شوند از کنه، می گوید که در اغلب موارد اگر درمان با آنتی بیوتیک به موقع شروع شده باشد، موثر خواهد بود. "بهتر است که درمان طی دو هفته اول شروع شود." دکتر ماکوس می گوید " اما این کار مشکل است زیرا در این زمان با انجام آزمایش نمی توان بیماری را تشخیص داد". آنتی بیوتیکی که دکتر تجویز می کند می تواند شامل داکسی سیکلین و آموکسی سیلین باشد.

سپری شدن زمان ابتلا به بیماری لایم و تشخیص اشتباه

 

حتی با وجود درمان در بعضی موارد بیماری لایم کاملا از بین نمی رود.

ماکوس می گوید معیارهای CDC برای بیماری لایم طوری تعیین شده که افرادی که به برمی گردند به راحتی توسط ادارات دولتی گزارش شوند. اما این روش خیلی محدود است و بازتاب صحیحی از موارد که بیماری در آنها به طور کامل درمان نشده و به عنوان سندروم بیماری لایم پس از درمان شناخته می شود، را ارایه نمی دهد. CDC می گوید این حدود 10 تا 20 درصد از بیماران مبتلا به لایم را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی  علایم این بیماری شامل خستگی، درد، درد در مفاصل و عضله های می باشد.

بیکر می گوید "تشخیص صحیح این بیماری بسیار سخت است، زیرا علایم به علایم بیماری های دیگر بسیار شبیه هستند".

ماکوس، کسی که سندروم بیماری لایم پس از درمان را درمان می کند می گوید " اگر این علایم ادامه داشته باشد باید مردم درمان را ادامه دهند و آن را رها نکنند."

 برای جلوگیری از بیماری لایم می توایند اقدامات لازم را انجام دهید. موسسه ملی آلرژی و بیماری های ضد عفونی توصیه می کند که اگر می خواهید به یک علفزار و یا منطقه پوشیده شده از درخت بروید، شلوار و تی شرت بلند و رنگ روشن بپوشید تا بتوانید وجود کنه روی آنها را راحت تشخیص دهید. از اسپری پرمترین برای لباس و از DEET برای مالیدن روی پوست بدنتان استفاده کنید. صفحه اطلاع رسانی CDC مربوط به DEET را مطالعه کنید تا فرمولاسیون مناسب برای اسپری مستقیم روی پوست را پیدا کنید. هنگامی که به خانه برگشتید باید بررسی کنید که کنه در مناطقی از بدن که توسط مو پوشانده شده است مخفی نشده باشد و همه یلباس های را بشورید.

دیدگاه ها [ 1 دیدگاه ]

  • Shirley

    1
    0

    It's posts like this that make surfing so much plseruae

ارسال دیدگاه

ورود به سایت

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟

نام کاربری ندارید! ثبت نام کنید