علل، علایم و درمان شقاق مقعد 

    شقاق مقعدی یک پارگی کوچک در بافت نازک و مرطوب (مخاطی) است که کانال معقدی را می پوشاند و در هنگام دفع مدفوع سفت و سخت، ممکن است رخ دهد. شقاق  مقعد به طور معمول باعث درد و خونریزی هنگام دفع مدفوع می گردد. شما همچنین ممکن است اسپاسم اسفنکتر معقدرا تجربه کنید.

شقاقهای مقعدی در بچه ها بسیار رایج هستند اما می توانند در هر سنی دیده شوند. اغلب شقاقهای مقعدی با درمان های ساده ای مانند افزایش مصرف فیبر و لگن آب گرم  بهتر می شوند. برخی از افراد مبتلا به شقاق های مقعد ممکن است به دارو یا گاهی اوقات جراحی نیاز داشته باشند.

   علائم و نشانه های شقاق مقعدی عبارتند از:

۱-درد، گاهی اوقات شدید، در طی اجابت مزاج

۲-درد پس از اجابت مزاج که می تواند تا چندین ساعت ادامه یابد

۳-خون قرمز روشن در مدفوع یا کاغذ توالت پس از یک اجابت مزاج

۴-خارش یا سوزش در اطراف معقد

۵-ترک قابل مشاهده در پوست در اطراف معقد

۶-یک برجستگی یا گوشت اضافه پوستی  نزدیک شقاق مقعد

بیشتر بخوانید: پنج دلیل برای یبوست کودکان و نوجوانان

علل رایج شقاق مقعدی عبارتند از:

   ۱-دفع مدفوع بزرگ یا سخت

   ۲-یبوست و زور زدن در طی حرکات روده

   ۳-اسهال مزمن

   ۴-التهاب ناحیه ای ناشی از بیماری های التهابی روده است

   ۵-زایمان

بیشتر بخوانید: علایم و درمان شقاق مقعد

   علل کمتر رایج شکاف های مقعدی عبارتند از:

    ۱-سرطان معقد

    ۲-ایدز

    ۳-بیماری سل

    ۴-سیفلیس

    ۵-هرپس(ویروس تبخال)

جلوگیری از شقاق مقعدی

با جلوگیری از یبوست،  خوردن غذاهای دارای فیبر بالا، نوشیدن مایعات فراوان و ورزش منظم از فیشر مقعدی جلوگیری کنید و از زور زدن حین اجابت مزاج خودداری کنید

بیشتر بخوانید: علل خارش مقعد و پوست اطراف آن

تشخیص شقاق مقعدی

  در صورت امکان، پزشک شما یک معاینه انجام می دهد  یا از یک لوله نورانی (آنوسکوپ) برای بازرسی کانال مقعدی استفاده می کند. با این حال، اگر این برای شما بیش از حد دردناک است، پزشک شما ممکن است تنها با مشاهده بتواند یک شقاق مقعدی را تشخیص دهد.

بیشتر بخوانید: درمان یبوست با روغن زیتون

موقعیت فیشر تا حدودی، علت آن نشان می دهد. شقاق معقد معمولا در قدام یا خلف معقد است و اگر در طرفین به جای پشت و جلو باشد، بیشتر احتمال دارد نشانه اختلال دیگری مانند بیماری کرون باشد. اگر پزشک تشخیص دهد که ممکن است بیماری زمینه ای وجود داشته باشد از روشهای تشخیصی بیشتری مثل سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی برای سن بالاتر از ۵۰ استفاده می کند