گروه دارویی

داروهای ضد نقرس

موارد مصرف

از این دارو جهت درمان هایپراوریسمی ناشی از نقرس مزمن استفاده می شود. هم چنین دارای فعالیت ضدپلاکتی می باشد. در نقرس مزمن جهت مهار باز جذب توبولی اسیداوریک استفاده می شود و در نتیجه موجب افزایش دفع آن و کاهش غلظت پلاسمایی آن می شود. بنابراین بیشتر در هایپراوریسمی ناشی از کاهش دفع اسید اوریک ارزش دارد تا هایپراوریسمی ناشی از افزایش تولید اورات در سرطان و شیمی درمانی. هم چنین دارای فعالیت ضددرد و ضد التهابی کمی است و در نقرس حاد ارزش درمانی ندارد. دوز آغازین آن 100 تا 200 میلی گرم یک بار یا دو بار در روز می باشد که همراه با غذا یا شیر مصرف می شود و طی 1 تا 3 هفته می توان دوز آن را تا حد 800 میلی گرم در روز در صورت لزوم افزایش داد. بعد از کنترل شدن غلظت پلاسمایی اورات دوز نگهدارنده روزانه را می توان تا 200 میلی گرم کاهش داد. جهت پیشگیری از سنگ کلیوی اسیداوریکی مصرف کافی مایعات لازم است.

موارد منع مصرف

هشدارها

عوارض جانبی

شایع ترین آنها عبارتند از: درگیری های مسیر گوارشی شامل تهوع و استفراغ و درد شکمی. می تواند باعث خونریزی معده و بدتر شدن زخم معده گردد. راش های پوستی نیز دیده می شوند و با واکنش های افزایش حساسیت احتمالاً ربط دارند. آنمی، آگرانولوسیتوز، لوکوپنی و ترومبوسیتوپنی ندرتاً گزارش شده است. هم چنین بالا رفتن آنزیم های کبدی و یرقان و هپاتیت و عملکرد مختل کلیوی و احتباس آب و نمک و نارسایی حاد کلیه ایجاد می شود. هنگام کاربرد در نقرس مزمن به ویژه طی اولین ماههای درمان Sulfinpyrazone باعث تسریع حملات حاد می شود. علایم مصرف بیش از حد عبارتند از افت فشار خون، نارسایی حاد کلیه، آریتمی ها، اختلالات تنفسی، تشنج و کما.
درمان مصرف بیش از حد شامل لاواژمعده می باشد البته اگر مصرف آن طی یک ساعت گذشته رخ داده باشد که با درمان علامتی و حمایتی پیگیری می شود.

توصیه ها

مقدار مصرف

اشکال دارویی