تقریبا تمام ما حداقل برای یک بار آفت دهان را تحربه کرده ایم. آفت های دهانی زخم هایی دردناک و نسبتا شایع هستند.

آفت های راجعه، معمولا در سنین کودکی یا نوجوانی شروع شده و تمایل فامیلیال دارند (معمولا در سایر افراد خانواده بیمار هم دیده می‌شود).

آفت های خوش خیم سطحی بوده و کوچک (قطر کمتراز 1سانت) دارند.آفت های دهانی که در همراهی با علایم چشمی(یووییت)، التهاب ملتحمه(کونژیکتیویت)، زخم های تناسلی، درد و التهاب مفصل(آرتریت)، تب و لنفادنوپاتی دیده میشوند؛ باید حتما از نظر علل مهم و جدی آفت مورد بررسی قرار گیرند.

‌‌در کل، آفت ها به دسته تقسیم میشوند:

1. مینور
2. ماژور
3. هرپتی فرم

• آفت مینور معمولا روی لبها یا مخاط بوکال،کام نرم ویا سقف دهان قرار دارد. ممکن است متعدد یا منفرد باشد، معمولا سایز آن کوچک است(قطر کمتراز 1سانت) و سطحی هستند.
• آفت ماژور بزرگتر است،عمق بیشتری را درگیر میکند و معمولا با گذاشتن اسکار بهبود پیدا میکند.
• آفت هرپتی فرم معمولا متعدد است و وزیکولار میباشد.

بیماران مبتلا به آفت خوش خیم یافته دیگری از جمله تب،بزرگی غدد لنفاوی، علایم گوارشی و دیگر علایم پوستی ندارند و هنگامی که این علایم وجود داشته باشد، باید بررسیهای کاملتری انجام شود.

عوامل زیر از جمله علل آفت هستند:

استرس، ضربه های فیزیکی یا شیمیایی، حساسیت های غذایی ، تغییرات هورمونی، کمبودهای تغذیه ای، عفونت ها، نقص ایمنی و مصرف برخی داروها. ضمن آنکه، ترک سیگار نیز ممکن است با تشدید آفت همراه باشد!

 

اگر آفت ها خیلی کند به درمان جواب میدهند یا با علایم سیستمیکی که در بالا ذکر شد همراهی دارند حتماً به پزشک خود مراجعه کنید.