گروه دارویی

داروهای ضد دیابت

موارد مصرف

انسولین در درمان دیابت ملیتوس، درمان کتواسیدوز دیابتیک و تشخیص کمبود هورمون رشد به کار می رود.

موارد منع مصرف

در اسهال، فلج معده، انسداد روده ، استفراغ و دیگر شرایطی که سبب عدم جذب غذا می شود و یا شرایطی که موجب کاهش قند خون می شود مانند بی کفایتی آدرنال و هیپوفیز نباید مصرف شود.

هشدارها

1. در بیماری های کلیوی با توجه به تغییرات کلیرانس انسولین، در بیماری های کبدی با توجه به تغییرات متابولیسم انسولین و تغییرات غلظت قند خون، تنظیم میزان مصرف لازم می باشد.
2. در شرایط ایجاد کننده افزایش قند خون مانند تغییرات هورمونی در زنان، تب، پرکاری غده فوق کلیوی، عفونت و استرس های روانی ممکن است نیاز به انسولین افزایش یابد.
3. پرکاری تیرویید، فعالیت بدن و کلیرانس انسولین را زیاد کرده و کنترل قند خون را مشکل می کند.
4. جراحی با تروما ممکن است قند خون را افزایش و یا کاهش داده و تنظیم مقدار مصرف انسولین لازم باشد.

عوارض جانبی

واکنشهای موضعی و دیستروفی بافت چربی در محل تزریق، کاهش قند خون با مصرف مقادیر زیاد و نیز افزایش وزن دیده شده است. پروتامین موجود در فرآورده های انسولین ممکن است واکنش های آلرژیک ایجاد کند.

توصیه ها

1. در دوران بارداری و شیردهی ممکن است نیاز به انسولین تغییر کند، بنابراین کنترل قند خون لازم می باشد.
2. در کودکان قبل از سن بلوغ و افراد مسن به دلیل حساسیت بیشتر به انسولین، خطرپایین آمدن قند خون بیشتر است.
3. سرنگ مناسب برای تعیین مقدار مصرف دقیق انسولین باید انتخاب شود، محل تزریق دقیقاً مشخص شده و در تزریقات مکرر محل تزریق تغییر داده شود.
4. با تغییر رژیم غذایی، فعالیت بدنی یا بیماری نیاز به انسولین تغییر می کند.

مقدار مصرف

مطابق با نیز بیمار زیر جلدی، داخل عضلانی یا داخل وریدی تزریق می شود.

اشکال دارویی

تزریق: انسولین رگولار 100 واحد/ میلی لیتر
تزریق: انسولین ازوفان 100واحد/ میلی لیتر
تزریق: انسولین بیفازیک 100 واحد/ میلی لیتر (70% ازوفان+ 30% رگولار)