طب چیزی جز درمان و از بین بردن دردهای بیماران اعم از جسمی و روحی نیست و درمان های مربوط به زیبایی هم تمام موارد و اقدامات مداخله ای  را شامل می شود که برای از بین بردن آلام جسمی و روحی ناشی از یک بدشکلی ساختاری یا زیبایی  شناسانه  انجام می شود؛طیفی وسیع که از تجویز ساده ترین کرم ها تا پیچیده ترین جراحی های پلاستیک  را در بر می گیرد.
حالا باید دید یک مُراجع زیبایی چگونه بیمار تلقی می شود و اساسا چه حق انتخاب هایی دارد؛
 پایه طراحی این مساله به نظراینگونه است:
در قدم اول در مورد مشکلی که وجود واقعی ندارد تبلیغ می شود و ذایقه متوسط جامعه به سمتی هدایت می شود که از اندازه و شکل اندام ها و اجزا طبیعی بدن تصویر ذهنی دارای نقص و بیمارگونه بسازد وبه انتشار الگوی تصویری مصنوعی و غیرعادی از این اجزا به عنوان حالت ایده آل اقدام می کند.
این تصویر جدید توسط انواع رسانه های نوشتاری و دیداری به طور انبوه ارایه و توزیع می شود و تدریجاکسانی دارای معیار های زیبایی تعریف می شوند که چنین الگوهای غیر عادی در آنها وجود داشته باشد.
از اینجا با تعدادی افراد مواجه هستیم که به طور غیرواقعی خود را بیمار و غیر عادی می دانند و گروهی شرکت های منفعت محور و اقلیتی از بدنه طب کشور که در انتظار آنان نشسته اند تا افرادی در توهم وجود  بیماری ،رویای درمان خود را انتخاب؟!نمایند.
مرحله بعد افزایش تعداد این اقدامات غیرلازم زیبایی و عمومی  شدن آن است،به گونه ای که این معیارها از الگوی زیبایی صرف به یک نیاز برای همسان شدن با سایرین و ارزش پذیرش اجتماعی تبدیل می شود .گذر از مرحله ی "اگر اینطور باشی زیباتر هستی"به مرحله "اگر این طور نباشی زشت خواهی بود"سکانس  نهایی این تغییر ذایقه اجتماعی  است.
مرحله ای که این تغییرات نقش هویت دهنده فردی و اجتماعی پیدا می کند.
حدس بقیه داستان راحت است؛انبوه افرادی که در جو بی اعتماد بنفسی  خود را دارای نقص فرض می نمایند و به دنبال درمان چیزی می گردند که در عالم واقع یا کتب طبی وجود ندارد و فقط در ذهن آنان ایجاد شده است.
آن هم اقداماتی که در صورت رعایت نشدن معیارهای لازم برای انتخاب آنها یا انجام توسط افراد ناآگاه می تواند به عوارض جبران ناپذیری هم منجر شود .
برای علت یابی مشکل باید دید سود هنگفت این تجارت پرسود به کدام سبد سرازیر می شود :
بعضی از شرکت های تجاری که دستگاه ها و موارد مورد نیاز این اقدامات  را وارد یا تولید می کنند و قسمتی از سیستم درمانی کشور  که بی توجه به حیثیت حرفه ای کل مجموعه بازوی عملی این اقدام می گردد.

جامعه ای که چهره اش در رویای زیباتر شدن مخدوش می شود.
فشار اقتصادی بیهوده بر بسیاری از خانواده های متوسط و ضعیف که با توجه به وضعیت اقتصادی تحت فشار خردکننده قرار می گیرند اما چاره ای جز همرنگ جماعت شدن نمی بینند.
و نهایتا سوختن خشک و تر جامعه پزشکی که قربانی زیاده خواهی اقلیتی محدود  می گردد .نادیده گرفته شدن مهارت وزحمات طاقت فرسا و هتک حرمت غالب پزشکان مشغول در زمینه زیبایی که به کارهای ترمیمی  مثلا در قربانیان سوانحی چون آتش سوزی و...می پردازند یا فقط با معیارهای علمی اقدام به انجام اقدامات زیبایی می کنند.

حل این مشکل با اقدام هماهنگ وگسترده در مورد همه عناصر موثر در موضوع امکان پذیر است.
محورهایی که به عنوان سرفصل های این اقدامات به نظر می رسد عبارت است از:
۱-بازتعریف دوباره و واقعی زیبایی با توجه به معیار های ملی و جهانی و اصلاح مدل فعلی توسط جامعه و  اندیشمندان ،خصوصا متخصصین عرصه های جامعه شناسی،روانشناسی و زیبایی شناسی
۲-عزم فرهنگی رسانه ها و دولت برای پرهیز از تبلیغ این نوع زیبایی مصنوعی ،هم با مسولیت پذیری و مقاومت  در برابر جاذبه مالی ،توسط رسانه ها و هم با ایجاد شدن بستری توسط نهادهای اعتباری فرهنگی تا فضای رسانه از چنین تمایلی بی نیاز گردد.
۳-تقویت واحد های ذیربط کنترلی تا بر تولید و واردات دستگاه ها و مواد اولیه این اقدامات نظارت منصفانه اعمال نماید.
۴-تنظیم گایدلاین های(کتب راهنمای)دقیق برای اقدامات زیبایی بر پایه آخرین یافته های علمی و به کمک  خبرگان دلسوز پزشکی زیبایی و در نظر گرفتن بازآموزی برای  بخش پزشکی تا موارد غیرلازم را بهتر بشناسند و بیش از پیش در حفظ سلامت جامعه و صیانت از حرمت صنفی خود موثر باشد.
    ۴-هماهنگی وزارت بهداشت و نظام پزشکی و سایر واحد های نظارتی و قضایی تا با متخلفین و به خطر اندازندگان  سلامت جامعه مقابله نمایند.
۵-و تلاش تمام افراد جامعه برای یادگیری هر چه بهتر معیارهای واقعی برای حفظ سلامت و زیبایی

به امید آن روز