کاندیدیازیس دهانی که به آن برفک دهان می گویند

اگر چه هر فردی ممکن است به آن مبتلا شود ولی معمولا در اطفال، در افراد مسن و در افرادی که داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی بدن دریافت می کنند، دیده می شود که البته در گروه آخر، علایم بسیار شدید است.

در ابتدا ممکن است برفک دهانی علایم چندانی ایجاد نکند و فرد متوجه بیماری خود نشود.

بسته به علت زمینه ایی، ممکن است بیماری بصورت تدریجی یا ناگهانی ایجاد شود، و ممکن است برای روزها، ماهها یا سالها بطول بیانجامد.

علایم برفک دهانی شامل:

ضایعات سفید شیری رنگ روی زبان، سطح داخلی گونه ها، گاهی روی سقف دهان، لثه ها، و لوزه ها.

گاهی ضایعات سطح مختصر برجسته ایی دارند.

قرمزی یا زخمی شدن ضایعات؛ گاهی بقدری شدید است که غذا خوردن را مختل می نماید.

اگر ضایعات با آبسلانگ کنار زده شوند، خونریزی می کنند.

قرمزی یا فیشره شدن گوشه لبها (بخصوص در افرادی که از دندان مصنوعی استفاده می نمایند)

کاهش حس چشایی

در موارد شدید حتی ممکن است مری نیز گرفتار شود.

شیرخواران مبتلا به برفک دهانی ممکن است با شیرخوردن عفونت را به مادر منتقل کنند.

بیماری هایی که بزرگسالان را مستعد برفک دهان می کنند عبارتند از: ابتلا به HIV یا ایدز، سرطانها، دیابت شیرین، عفونتهای قارچی واژینال.

عوارض:

عفونت قارچی ممکن است گسترش یابد و دستگاه گوارش، ریه ها، کبد، ویا حتی دریچه هی قلبی را گرفتار نماید.

دردناک شدن و سخت شدن خوردن و آشامیدن

درمان:

شامل داروهای ضدقارچ، رعایت بهداشت دهان و دندان، غرغره آب و نمک، تمیز و خشک نگه داشتن سینه ها (در مادران شیرده)، تمیز نگه داشتن شیشه شیر و پستانک شیرخوارن.

نکاتی جهت کاهش ریسک ابتلا به کاندیدیازیس دهانی:

شستشوی دهان: بخصوص در افرادی که از اسپری های استروییدی استفاده می کنند.

حداقل دو بار در روز مسواک بزنید و حتما از نخ دندان استفاده کنید.

دندان مصنوعی خود را تمیز کنید

مراجعه به دندانپزشک

کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت

درمان عفونت واژینال