آستیگماتیسم یا بی‌نظمی در عدسی چشم را بشناسیم

آستیگماتیسم یکی از مشکلات شایع چشمی است که باعث تاری دید می‌شود. زمانی که عدسی یا قرنیه کمی دچار مشکل شوند، در بازتاب نور (انکسار نور) اختلال ایجاد می‌شود و فرد دچار اختلال در بینایی می‌شود؛ به این صورت که فرد قادر نخواهد بود جزئیات را به خوبی مشاهده کند؛ خواه آن شی دور باشد، خواه نزدیک.

به طور طبیعی، قرنیه مانند توپ بسکتبال گرد و کروی است. اما در افرادی که آستیگمات هستند، حالت کروی کم می‌شود و قرنیه دراز و دوکی‌شکل می‌شود. در سال 1827 منجمی بریتانیایی اولین لنز را برای درمان آستیگماتیسم اختراع کرد.

علائم آستیگماتیسم

• درد یا ناراحتی چشم
• تاری دید
• بهم‌ریختگی قسمتی از میدان بینایی
• لوچی مکرر
• سردرد
• تغییر در دید

چه زمان به پزشک مراجعه کنیم؟

هر وقت تاری دید به وجود آمد باید به پزشک مراجعه کرد.

پزشک چگونه آستیگماتیسم (بی‌نظمی در عدسی چشم) را تشخیص می‌دهد؟

این بیماری با معاینه چشم و هم چنین شرح حالی که پزشک می‌گیرد قابل تشخیص است.

عوامل خطر در ابتلا به آستیگماتیسم (بی‌نظمی در عدسی چشم)

داشتن سابقه فامیلی مثبت در آستیگماتیسم خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.

درمان آستیگماتیسم (بی‌نظمی در عدسی چشم)

• درمان اصلی آستیگماتیسم عینک است.
• استفاده از لنزهای سخت که باعث می‌شوند قرنیه به حالت کروی بازگردد.
• جراحی با لیزر جهت اصلاح شکل دوکی‌شده قرنیه و تبدیل آن به شکل کروی.

عوامل تشدیدکننده آستیگماتیسم (بی‌نظمی در عدسی چشم)

خستگی چشم و نور کم عواملی هستند که باعث می‌شوند فرد آستیگمات سخت‌تر ببیند، اما باعث بدتر شدن وضعیت بیماری نمی‌شوند.

انتظار می‌رود در آستیگماتیسم (بی‌نظمی در عدسی چشم)

اکثر افرادی که آستیگمات هستند با این مشکل متولد می‌شوند. آستیگماتیسم معمولا تا زمانی که کودک به مدرسه نرود و در خواندن نوشته‌های تخته‌سیاه دچار مشکل نشود، قابل تشخیص نیست. آستیگماتیسم همیشه در سن مدرسه بروز نمی‌کند و ممکن است پس از صدمه یا جراحی کاتاراکت (آب مروارید) ایجاد شود. این بیماری با افزایش سن ممکن است بهتر یا بدتر شود. آستیگماتیسم با نزدیک‌بینی یا دوربینی فرق دارد؛ بنابراین ممکن است فردی علاوه بر مشکل نزدیک‌بینی یا دوربینی به آستیگماتیسم نیز مبتلا باشد.

میزان ابتلا به آستیگماتیسم (بی‌نظمی در عدسی چشم)

اکثر افراد به درجات خفیفی از آستیگماتیسم مبتلا هستند اما از آنجا که تاثیر زیادی بر بینایی آنان ندارد، اصلا متوجه بیماریشان نمی‌شوند یا ممکن است آن قدر خفیف باشد که نیازی به درمان نداشته باشند.

بیشتر بخوانید