به گزارش " وبدا"دکتر محمد زارع نیستانک با بیان اینکه تماس با ریزآلاینده‌های هوایی در طی بارداری تا دو سال ابتدایی زندگی کودک، می‌تواند با افزایش خطر اختلالات طیف اوتیسم ارتباط داشته باشد گفت: مطالعات انجام شده بیانگر این است که که این شرایط از‌ بین هر ‌68‌ کودک روی یکی موثر است.

وی گفت: اختلالات اوتیسمی، فرد را در سراسر عمر درگیر می‌کند و فاقد درمان قطعی است و گزینه‌های درمانی محدودی برای آن وجود دارد. بنابراین، این ضرورت وجود دارد که هر عامل خطرآفرینی که قابلیت تعدیل دارد (مثل آلودگی هوا) به دقت شناسایی شود.

زارع نیستانک گفت: پژوهشگران بررسی را روی خانواده‌ها با شرط وجود اختلالات طیف اوتیسم و عدم وجود آن در آنها انجام داده اند و اطلاعات کاملی را درباره‌ی مکان زندگی مادران قبل، در‌ حین و بعد‌ از بارداری کسب‌ کردند و با استفاده از مدل ساخته‌ شده، توانستند میزان مواجهه‌ی فرد با نوعی آلودگی هوایی به‌ نام PM 2.5 را برآورد کنند.

این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: این نوع آلودگی به ذراتی معلق در هوا اشاره دارد که ابعادی کمتر از 2.5  میکرومتر (ابعادی برابر با یک‌سی‌ام عرض متوسط موی انسان) دارند. PM 2.5 ذرات گَرد و غبار، دوده و دود را شامل می‌شود. از آنجایی‌ که این ذرات بسیار کوچک هستند، می‌توانند تا عمقی از ریه نفوذ کنند و وارد جریان‌ خون شوند.

زارع نیستانک افزود: بر طبق داده‌های جمع آوری شده توسط انجمن ریه‌ی‌ آمریکا، جنوب‌ غربی پنسیلوانیا از بدترین مناطق کشور از نظر سطح PM 2.5 رده‌بندی می‌شود.

وی یادآور شد: اختلالات طیف اوتیسم مجموعه شرایطی هستند که با ناتوانی‌های اجتماعی و مشکلات ارتباطی مشخص‌ و اغلب در اوایل دوران کودکی ظاهر می شوند. بر اساس پژوهش های این محققان در دو دهه‌ی گذشته، گزارش موارد اختلالات طیف اوتیسم به طور تقریبی 8 برابر شده‌ است. اگرچه بررسی‌های قبلی نشان‌ می‌دهند که این افزایش تا حدودی به‌ دلیل تغییرات در روش‌های تشخیصی و افزایش  آگاهی عمومی نسبت‌ به بیماری اوتیسم رخ‌ می‌دهد، اما این مسیله به تنهایی نمی‌تواند این میزان از افزایش‌شیوع را به طور کامل توضیح دهد. این باور وجود‌ دارد که عوامل‌محیطی و عوامل ژنتیکی هر‌ دو در بروز اوتیسم نقش‌ دارند.

این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان با اشاره به بررسی های انجام شده گفت: میزان تماس کودک با غلظت‌های PM 2.5 در‌حین بارداری و در دو سال ابتدایی پس‌ از تولد و ضمن توجه به سایر عوامل مرتبط با خطر ایجاد اختلالات طیف اوتیسم در کودک (مثل سن مادر، میزان تحصیلات مادر و مصرف سیگار در‌حین بارداری)، نتیجه‌گیری شد. کودکانی که با آلودگی تماس بیشتری دارند تبه طور تقریبی 1.5 برابر بیشتر از سایر کودکان، در معرض خطر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم قرار دارند. این شیوه‌ی برآورد خطر ابتلا به این عارضه با بررسی‌های متعدد اخیر روی ارتباط اوتیسم و PM 2.5 مطابقت‌ دارد./