علائم، تشخیص و درمان اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی

اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)

اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال بسیار شایع و فراگیر است که تمرکز، استقرار وضعیت، و کنترل تحریکات را دشوار می‌کند. این اختلال معمولا در دوران کودکی شروع می‌شود اما اغلب تا دوران نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شود. دارودرمانی و مداخلات آموزشی می‌تواند به درمان این اختلال کمک کند. والدین می‌توانند با ایجاد یک برنامه منظم، قابل پیش‌بینی، و حمایتی در خانه به کودکان مبتلا به ADHD کمک کنند.

احتمال تشخیص ADHD در پسران بیش از دو برابر دختران است.

ورزشکارانی مانند مایکل فلپس و اسکات ایر به ADHD مبتلا بوده‌اند .

علائم اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)

اختلالات حافظه
بی‌قراری و یا تحریک‌پذیری
غش کردن
کم‌توجهی
تمرکز ضعیف و از دست دادن سریع تمرکز
بیش‌فعالی
رفتار تکانشی
رفتار اجباری
تاخیر در رشد
رفتار نامتناسب
مشکل یادگیری چیزهای جدید
اختلال حل کردن مشکلات
مشکل در جهت‌یابی
بدون فکر عمل کردن
بی‌حوصلگی

چه زمان به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر شک دارید که شما یا فرزندتان به ADHD مبتلا هستید به پزشک خود یا پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید.

پزشک چگونه اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD) را تشخیص می‌دهد؟

متخصصین اطفال، سلامت روان، یا دیگر متخصصین دیگر می‌توانند وجود علائم ADHD را در فرد ارزیابی کنند. متخصص تاریخچه دقیق پزشکی می‌گیرد و رفتارهای فرد را در وضعیت‌ها و موقعیت‌های مختلف در مقایسه با رفتار همسالان بررسی می‌کند. پزشک باید شرایط دیگر را که معمولا با ADHD اشتباه گرفته می‌شود رد کند تا نهایتا بتواند این اختلال را تشخیص دهد. هیچ آزمونی به تنهایی نمی‌تواند ADHD را تایید کند.

خودمراقبتی در اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)

نگه داشتن یک روال ثابت
بعد از ایجاد هر گونه تغییر در برنامه فرد، تا حد ممکن به همان روال ادامه دهید.
در انجام تکالیف و شغل نظم ایجاد کنید.
در برنامه خود مداومت داشته باشید.
رفتار خوب را تشویق کنید و پاداش دهید.
در فعالیت‌های آرامش‌بخش شرکت کنید.
با مدرسه در ارتباط باشید.
خدمات ویژه آموزش مخصوص افراد مبتلا به این اختلال را ارزیابی کنید.
ژنتیک
وزن کم هنگام تولد
آسیب مغزی
عوامل احتمالی زیست محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب
مصرف الکل یا دخانیات در دوران بارداری
روال متناقض در امور زندگی
سر و صدا
تحریک بیش از حد

عوامل خطر در ابتلا به اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)

ژنتیک
وزن کم هنگام تولد
آسیب مغزی
عوامل احتمالی زیست محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب
مصرف الکل یا دخانیات در دوران بارداری

عوامل تشدیدکننده اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)

روال متناقض در امور زندگی
سر و صدا
تحریک بیش از حد

درمان اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD)

پزشکان معمولا ADHD را با تجویز داروهایی مانند داروهای محرک یا غیرمحرک و داروهای ضدافسردگی، یا به کمک روان‌درمانی، آموزش و تعلیم یا ترکیبی از این روش‌ها درمان می‌کنند .