شاید امروزه جنگ‌های داخلی، بهداشت و سلامت عمومی و تروریسم مهمترین نگرانی‌های جهانی باشند اما ارتباط بین دانشگاه‌های جهان نیز موضوعی است که باید اهمیت ویژه‌ای برای آن قایل شد.

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه یو.دبلیو.نیوز، دکتر صفوان مرسی نایب رییس مراکز توسعه جهانی دانشگاه کلمبیا در آمریکا در یک گزارش تخصصی لزوم ارتباط تنگاتنگ بین دانشگاه‌های جهان را بررسی کرده است.

در دنیایی که امروزه بیشتر به یک دهکده شبیه است و تمامی اتفاقات به سرعت پوشش داده می‌شوند به زحمت می‌توان از تبعات هر اتفاقی در دیگر مناطق و کشورها جلوگیری نمود و این طبیعت جامعه جهانی کنونی است.

این که در این وضعیت دانشگاه‌ها چطور می‌توانند خود را با این شرایط وفق دهند و چه وظیفه ای در قبال این فرهنگ دارند و چطور می‌توانند از این شرایط برای بهبود قابلیت‌ها و خدمات خود استفاده کنند در این گزارش مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در سال 2008 لی بولینگر رییس دانشگاه کلمبیا در یک سخنرانی گفت: دانشگاه‌های ما نیز باید مانند تجارت و اقتصاد جهانی شوند و قدم اول ما برای این کار تاسیس مراکز تحقیق و توسعه در سراسر جهان خواهد بود.

بولینگر در آن زمان خاطرنشان کرد: از طریق این مراکز دانشجویان می‌توانند با همتایان خود در دیگر دانشگاه‌ها و دیگر کشورها ارتباط داشته باشند و به صورت مشترک در پروژه‌های تحقیقاتی همکاری کنند.

اولین مرکز تحقیق و توسعه دانشگاه کلمبیا در امان پایتخت اردن تاسیس شد و در حال حاضر این دانشگاه در شهرهای پکن، پاریس، استانبول، نایروبی در کنیا، ریودوژانیرو و سانتیاگو در شیلی این مراکز را دایر کرده است.

هر کدام از این مراکز با توجه به اقتضای جغرافیایی و خصوصیات ویژه هر منطقه فعالیت می‌کنند و هدف آنها گسترش فعالیت‌های تحقیقاتی و ایجاد ارتباط مستحکم با مراکز بومی این مناطق است.

در حال حاضر نشانه‌هایی از ملی‌گرایی افراطی در جهان دیده می‌شود و دلیل اصلی بوجود آمدن این شرایط، وضعیت اقتصادی نامناسب است. این موضوع می‌تواند عملکرد دانشگاه‌ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد. خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و یا انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رییس‌جمهور آمریکا نشان می‌دهد که دانشگاه‌ها برای جدا ماندن از این شرایط راه دشواری در پیش دارند و مطمینا انحصارطلبی و عدم ارتباط موثر با جامعه بین‌الملل نمی‌تواند برای رشد و پیشرفت علم و مجامع دانشگاهی، اتفاق مثبتی باشد.

دانشگاه‌ها و خصوصا مراکز غیردولتی باید نهایت تلاش خود را در این زمینه انجام دهند تا تحت هر شرایطی ارتباطشان را با جامعه علمی جهانی حفظ کنند تا بتوانند در پروژه‌ای علمی به صورت فعال حضور داشته باشند و صرفا به خاطر تصمیمات سیاستمداران متضرر نشوند.