در برخی افراد شنیدن برخی صداها، باعث ایجاد واکنش های غیرارادی خشم یا وحشت  می گردد، به این حالت صدا بیزاری گفته می شود.

علایم صدا بیزاری

اضطراب، عصبی شدن، فریاد زدن، خشم و ترک محل ایجاد صدا، نفرت،  وحشت و حتی فکر به اقدام خودکشی.

صدا بیزاری باعث ایجاد خلل در زندگی اجتماعی و روزمره ی فرد می گردد.

در اغلب موارد افراد از حضور در مکان های حتی مانند رستوران اجتناب می نمایند.

افراد مبتلا به  سندروم حساسیت به صدا ممکن است حتی به فرد ایجاد کننده ی صدا حمله ور شوند و سپس محل را ترک نمایند. افراد مبتلا به صدا بیزاری ممکن است پس از چندی نسبت به محرک های دیداری نیز دچار حساسیت گردند.

این افراد ممکن است نسبت به نوع غذا خوردن افراد اطراف خود نیز عکس العمل نشان دهند.

اختلال سندروم حساسیت به صدا اغلب در سنین بین 9 تا 13 سال در فرد بروز می نماید. و بروز این سندروم در دختران شایع تر از پسران است.

محققان بر این باورند که علت بروز چنین اختلالی می تواند هم جسمانی و هم روحی باشد.

در واقع مغز تحت تاثیر اصوات پیرامون قرار می گیرد و باعث ایجاد واکنش های غیرارادی در فرد می گردد.

این افراد از شنوایی نرمالی برخوردارند و بهتر است این افراد تحت درمان قرار گیرند. در بیشتر موارد این اختلال با اختلال دیگری نظیر وسواس و یا افسردگی اشتباه گرفته می شود.

تغییر سبک زندگی روشی در درمان این اختلال است. انجام ورزش، داشتن خواب مناسب و با کیفیت و کنترل استرس می توانند در درمان این اختلال کمک کننده باشند.