نقش منیزیوم در بدن

منیزیوم نقش مهمی در واکنش های آنزیمی، متابولیسم غذاها، انتقال عصبی، سنتزاسید چرب و پروتیین ها و فعالیت عضلات نقش دارد. کمبود منیزیوم در سنین بالا اغلب در اکثر افراد دیده میشود؛ کمبود منیزیم معمولا همراه با  مقاومت به انسولین، سندرم متابولیک، عارضه های  کرونر قلب و پوکی استخوان می باشد .

  دیابت و مصرف منیزیوم

 منیزیوم بر دیابت اثر دارد. بین مصرف منیزیم  و بیماری دیابت ارتباط عکس وجود دارد.  با مصرف هر صد میلی گرم منیزیم ۱۵ درصد احتمال بروز دیابت کاهش می یابد؛البته محققان بر این باورند که میزان منیزیم دریافتی به منظور کاهش احتمال بروز دیابت بهتر است از مواد غذایی مصرفی تامین گردد و نه از مکمل منیزیم .

 در تحقیقات صورت پذیرفته نتایج حاکی از آن بوده است  که پایین بودن سطح  منیزیم بدن  می تواند باعث اختلال در ترشح انسولین و کاهش حساسیت به انسولین گردد.  منیزیم  نقش مهمی در متابولیسم کربوهیدرات ها و گلوکز دارد از اینرو، میزان سطح منیزیم بدن بر روند ابتلا به دیابت بسیار موثر می باشد .

سلامت قلب

سطح منیزیوم بدن بر روی  سلامت ماهیچه ها موثر می باشد؛ ماهیچه ها ی قلب بمنظور انتقال سیگنالهای الکتریکی به وجود منیزیم در بدن  نیاز دارد. در جدیدترین مطالعات صورت پذیرفته نتایج نشان داده اند که مصرف میزان زیادی از  کلسیم بدون مصرف میزان کافی از  منیزیوم میتواند خطر کلسیفیکاسیون سرخرگ ها و بیماریهای قلبی عروقی و تشکیل سنگ های کلیوی را افزایش دهد .

مصرف منیزیوم  پس از بروز حمله ی قلبی می تواند موجب کاهش خطر مرگ ومیر پس از بروز حمله ی قلبی شود .

کاهش علایم سندرم  پیش از قاعدگی با مصرف منیزیوم

نتایج مطالعات انجام شده حاکی از آنست که  علایم سندرم پیش قاعدگی همچون  نفخ، بی خوابی، ورم ساق پا، افزایش وزن و درد و حساسیت با استفاده از مصرف  میزان کافی منیزیوم کاهش می یابد. همچنین مصرف همزمان منیزیوم با ویتامین بی 6  میتواند در جهت کاهش علایم سندرم پیش قاعدگی مفیدتر باشد .