تشخیص و درمان هیدروسل چیست؟

اگر در اطراف یک یا هر دو بیضه مایع جمع شود به اصطلاح بیمار دچار هیدروسل شده است. هیدروسل دو گونه  مختلف دارد:

1. هیدروسل ارتباطی
2. هیدروسل غیر ارتباطی

تفاوت این دو نوع هیدروسل با هم در آن است که در نوع ارتباطی، راهی بین بیضه و شکم وجود دارد و این مایع از احشاء شکمی منشا می گیرد ودر اطراف بیضه ها جمع می شود. اما در نوع ارتباطی که با شکم ارتباطی ندارد این مایع از بافت‌های اطراف خود بیضه تولید و در اطراف بیضه جمع می شود.

هیدروسل در دوران نوزادی بسیار شایع است و بسیاری از این موارد به خودی خود در سال اول و دوم زندگی بهبود پیدا می کنند.

در سنین بالاتر و در دوران نوجوانی هیدروسل های غیر ارتباطی ممکن است:

1. بدون هیچ علتی ایجاد شود
2. ثانویه به التهاب اپیدیدیم
3. ثانویه به التهاب بیضه های ارکیت
4. تورشن یا پیچ خوردگی بیضه ها
5. تروما یا آسیب

ایحاد می شود.

مهمترین نشانه هیدروسل چیست؟

معمولاً هیدروسل به صورت تورم یا تجمع مایع در اطراف بیضه ها دیده می شود.  در هیدروسل های ارتباطی میزان تورم یا تجمع مایع در طی روز و در انتهای روز افزایش می یابد اما در نوع غیر ارتباطی معمولا سایز هیدروسل تقریبا ثابت است.

تشخیص هیدروسل چگونه انجام میشود؟

تشخیص معمولا با معاینه و استفاده از نور یا ترانس ایلومیناسیون است. گاهی ممکن است برای تشخیص عامل ایجاد کننده، انواع ارتباطی و دیدن بیماری‌های اطراف بیضه ها از سونوگرافی داپلر هم استفاده شود.

درمان هیدروسل چیست؟

هیدروسل های ارتباطی و غیر ارتباطی در دوران نوزادی اغلب بدون درمان جراحی بهبود پیدا میکند. اما در درصد کمی از آنها به خصوص آنهایی که هیدروسل بسیار شدید دارند و یا همراه آن فتق ناحیه کشاله ران یا اینگوئینال دارند درمان جراحی است.

اگر هیدروسل بعد از سن یک تا دو سالگی هنوز وجود داشت یا اینکه از نوع ارتباطی بود معمولاً نیاز به جراحی پیدا می کنند.هیدروسل های ارتباطی معمولاً در سنین بالای یک تا دو سالگی بهبود پیدا نمی کند هدف از جراحی در این مواقع آن است که از احتمال فتح ناحیه اینگوینال یا کشاله ران جلوگیری شود.

چون گاهی فتق می تواند به ناحیه ی کانال کشاله ران وارد شده در آنجا به دام بیفتد یا اصطلاحا مختنق (Incarcinated Hernia) شود که در این موارد اورژانس جراحی محسوب می شود.

نوعی هیدروسل به نام هیدروسل بدون علت یا ایدیوپاتیک نیز وجود دارد که اگر بیمار علامت دار نباشد معمولا نیاز به درمان جراحی پیدا نخواهند کرد.