شاید برایتان پیش آمده است که ببینید کودک دلبندتان کسل است و هنگامی که بر پیشانی وی دست میکشید، احساس میکنید گرم و تبدار است.

در این موارد چه می کنید؟

چگونه از تب وی مطمین می شوید؟

چه اقدامی می کنید؟

در این مقاله به همین سوالات پاسخ داده می شود.

 

تب یکی از شایعترین علایم بیماری در کودکان است که پزشکان اطفال و سایر مراقبین بهداشتی آن را درمان کرده و همچنین سبب نگرانی والدین می شود. تب حدود یک سوم مراجعات پزشکی کودکان به پزشک را تشکیل می دهد.

مرکز کنترل دمای داخلی بدن انسان هیپوتالاموس نامیده می‌شود که قسمتی از مغز بوده و در جمجمه قرار گرفته است.

دمای بدن به صورت طبیعی حدود 37 درجه سانتی گراد می باشد هر چند در اول صبح کمی پایینتر و در عصر کمی بالاتر می باشد. همچنین، لباس زیاد و محیط گرم بخصوص در نوزادان، فعالیت، بازی و ورزش نیز سبب افزایش درجه حرارت بدن می شوند.

تب افزایش درجه حرارت از حداکثر طبیعی است و معمولا پاسخی است که بدن به عفونت یا تزریق واکسن می دهد.

هر چند علل غیر عفونی مثل پرکاری تیرویید، گرمازدگی، بیماریهای روماتیسمی یا نسج همبند، بیماریهای التهابی روده، کانسرها و بسیاری از بیماریهای دیگر نیز سبب تب می شوند. باید توجه نمود که در آوردن دندان سبب تب نمی شود. 

 

دقیقترین روش اندازه گیری درجه حرارت بدن در کودکان بخصوص نوزادان و شیرخواران به صورت مقعدی (یا رکتال) است ولی معمولا از روشهای دهانی یا زیر زبانی (برای کودکان بزرگتر)، زیر بغلی یا گاهی داخل گوشی یا پیشانی استفاده می شود (البته دماسنج نواری پیشانی خطای زیادی داشته و توصیه نمی شود).

باید توجه داشت که برای اندازه گیری درجه حرارت زیربغلی یا آگزیلاری باید 3 شرط را رعایت نمود:

1- دمای محیطی معتدل (نه زیاد گرم و نه زیاد سرد)

2- عدم فعالیت یا بازی فعال کودک یا استحمام طی نیم ساعت قبل،

3- لباس زیاد نپوشیده یا زیر پتو نباشد و حتما نوک ترمومتر زیر بغل روی پوست قرار گیرد (ترجیحا لباس وی را در آورید).

در روش دهانی هم نباید طی 20 تا 30 دقیقه قبل، غذا یا مایعات سرد یا گرم مصرف نموده باشد و نوک ترمومتر باید زیر زبان کودک قرار گرفته، دهان کودک بسته بوده و حتما از راه بینی تنفس نماید.

حداکثر حرارت طبیعی دهانی در اول صبح سی و هفت و دو دهم درجه سانتی گراد و در سایر ساعات روز سی و هفت و هفتدهم درجه سانتی گراد می باشد.

حرارت طبیعی در روش زیربغلی حداکثر سی و هفت و سه دهم سانتی گراد می باشد ولی برای راحتی کار می توان درجه حرارت زیر بغلی سی و هفت و نیم درجه سانتیگراد یا بیشتر را تب تلقی نمود. برای معادل کردن درجه حرارت به شیوه های مختلف، اگر به دمای اندازه گیری شده به شیوه زیربغلی، نیم درجه سانتی گراد اضافه کنیم، معادل درجه حرارت زیرزبانی شده و اگر به دمای اندازه گیری شده به شیوه زیرزبانی، نیم درجه اضافه کنیم، معادل درجه حرارت مقعدی خواهد شد مثلا درجه حرارت 37 درجه زیر بغلی معادل درجه حرارت سی و هفت و نیم زیرزبانی و تقریبا معادل درجه حرارت 38 مقعدی است.