فیل ها بزرگ ترین حیوانات روی زمین درسرتاسر جهان هستند، وزنشان بیش از 14000 پوند و در وضعیت ایستاده قدی معادل 4 متر دارند. باتوجه به اندازه شان، فیل ها باید بسیار نسبت به سرطان حساس باشند- آنها حداقل میزان 100 برابر بیشتر سلول نسبت به انسان دارا هستند- اما این بیماری در آنها به ندرت نمو پیدا می کند.

در یک مطالعه جدید، محققان نگاهی به مکانیسم های دخیل در مقاومت فیل ها نسب به سرطان انداخته اند- اینها اطلاعاتی هستند که می تواند برای دانش ما راجع به مقاومت سرطان در انسان ها، مفید باشد.

به صورت تیوری، خطر سرطان در حیوانات باید باتوجه به اندازه و طول عمرشان، افزایش یابد؛ حیوان بزرگتر دارای تعداد سلول بیشتر می باشد که می تواند موجب افزایش میزان تقسیم سلولی و حساسیت دربرابر جهش های ژنی، گردد.

دکتر Richard Peto مشاهده کرد که شیوع سرطان درمیان گونه ها به اندازه یا طول عمر حیوان بستگی ندارد. یک مثال خوب برای این تیوری، اختلاف در میزان شیوع سرطان میان انسان ها و فیل ها می باشد؛ علارغم اینکه فیل ها به طور قابل توجهی بزرگتر از انسان ها هستند، خطر سرطان در آنها بسیار کمتر می باشد.

مطالعات قبلی نشان داده که مکانیسم های مولکولی خاصی در فیل ها موجب حفاظت آنها در برابر سرطان می شود.

فیل ها دارای کپی های متعددی از ژن سرکوبگر تومور هستند.

محققان همچنین نشان داده اند که فیل ها دارای حداقل 20 کپی از یک ژن اصلی سرکوبگر تومور به نام TP53 هستند، درحالیکه انسان های سالم تنها یک کپی از آن با 2 آلل (واریانت های ژن) دارا می باشند که هرکدام از یک والد به ارث رسیده است.

افراد دارای LFS (سندرم Li-Fraumeni ) تنها یک آلل عملکردی از ژن TP53 را به ارث می برند که باعث می شود آنها به میزان 90-100% طول عمرشان در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار بگیرند.

محققان توضیح می دهند که ژن TP53 نقش کلیدی را در پاسخ به آسیب DNA از طریق راه اندازی یک روش مرگ سلولی به نام آپپتوزیس توسط پروتیین P53 ، ایفا می نمایند. درمقایسه با لنفوسیت های انسانی، محققان دریافته اند که لنفوسیت های فیل ها، القای آپپتوزیس توسط P53 را در سطوح بیشتری انجام می دهند.

آسیب پذیری انسان در برابر سرطان احتمالاً به فاکتورهای شیوه زندگی مدرن بستگی دارد.

. ممکن است انسان ها از یک لحاظ خاص نیازمند تعداد بیشتر واریانت های ژن سرکوبگر تومور در ابتدای تاریخ تکاملی حدوداً 8/1 میلیون ساله، باشند. اما، انسان های مدرن به طور ویژه نسبت به سرطان آسیب پذیرترند، که این به فاکتورهای شیوه زندگی -مانند سیگار کشیدن- مواردی که در بقیه حیوانات دیده نمی شود، بستگی دارد. این رفتارها نسبتاً اخیراً توسط انسان ها در طول 100 ساله گذشته پدیدار گشته و خطرات آنها به مراتب بیشتر از قبل انتقال یافته و به طریق دیگری مکانیسم های سرکوب سرطان که از اجداد پریماتشان به ارث رسیده را تحت تاثیر قرار داده است.