اوتیسم را بشناسیم.

نام دیگر: اختلال طیف اوتیسم

درباره اوتیسم

اوتیسم نشان‌دهنده بازه‌ای از اختلالات نورولوژیکی است که باعث اختلالات ارتباطی، ناتوانی در تعاملات اجتماعی و دیگر مشکلات رفتاری می‌شود. اوتیسم می‌تواند متوسط یا وخیم باشد. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است بی‌توجه و گوشه‌گیر به نظر برسند. بچه‌های بزرگتر (نوجوان) مبتلا به اوتیسم اغلب از ارتباط مستقیم چشمی خودداری می‌کنند یا در پاسخ دادن نام خود به دیگران ناتوانند. آن‌ها ممکن است توانایی تفسیر اصطلاحات مردم یا نشانه‌های اجتماعی را نداشته باشند. بسیاری از مبتلایان به این اختلال، حرکات مشخصی را بارها و بارها تکرار می‌کنند؛ از قبیل تکان خوردن به عقب و جلو یا چرخاندن اشیا. برنامه‌های آموزشی می‌تواند در توسعه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند. داروها نیز می‌توانند علائمی از قبیل اضطراب و افسردگی را درمان کنند.

مردان 4 برابر بیشتر از زنان مستعد ابتلا به اوتیسم هستند. بچه‌های مبتلا به اوتیسم اغلب مشکلات دیگری نیز دارند، از قبیل: سندرم X شکننده (ضعیف)، صرع، سندرم تورت، ناتوانی در یادگیری، اختلال نقص توجه. حدود 20 تا 30 درصد بچه‌های مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی دچار صرع می‌شوند.

علائم اوتیسم

• حساس به صدا
• از دست دادن هماهنگی
• رفتار اجباری
• کمبود احساسات
• رفتارهای تکراری
• مهارت اجتماعی بهم ریخته
• تاخیر رشد
• عدم تمایل به تغییر در عادات زندگی روزمره
• نمای غیرطبیعی صورت
• تکرار عبارات
• رفتار نامتناسب
• انزوای اجتماعی

چه زمان به پزشک مراجعه کنید؟

اگر نگران هستید که فرزندتان به خوبی رشد نکرده یا رفتارهای غیرنرمال از خود بروز می‌دهد لازم است هر چه سریع‌تر پزشک او را ویزیت کند.

از پزشک خود بپرسید

ممکن است فرزند من اوتیسم داشته باشد؟ چه تست‌هایی باید برای بررسی شرایط او انجام شود؟ ممکن است علائم او بدتر شود؟ چه کمکی می‌توانم برای بهبود وضعیت فرزندم به شرایط نرمال ممکن انجام دهم؟ ممکن است داروها به فرزندم کمک کند؟ عوارض جانبی داروها چیست؟ آیا باید به پیوستن به یک گروه حمایت اوتیسم فکر کنم؟ آینده فرزند من چگونه خواهد بود؟

پزشک چگونه اوتیسم را تشخیص می‌دهد؟

تست قطعی برای اوتیسم وجود ندارد. اما پزشکان برای تشخیص این مشکل از پرسشنامه‌هایی استفاده می‌کنند که اطلاعات مربوط بخ رشد و رفتار کودک را مورد پرسش قرار می‌دهند. بعضی پرسشنامه‌ها فقط بر پایه مشاهدات والدین است و برخی علاوه بر مشاهدات والدین، از اطلاعات مراقب بهداشتی که کودک را بررسی می‌کند نیز استفاده می کنند.

عوامل خطر ابتلا به اوتیسم

جنس مذکر

درمان اوتیسم

درمانی برای اوتیسم وجود ندارد و منظور از درمان کاهش علائم است. روش ها شامل:

• آموزش در جهت کمک بچه‌ها برای توسعه مهارت‌های اجتماعی و زبانی.
• مصرف دارو برای درمان اضطراب، افسردگی و اختلال وسواس جبری.

انتظار می‌رود در اوتیسم

بسیاری از علائم بچه‌های مبتلا به اوتیسم با درمان بهبود پیدا می‌کند. افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم معمولا به خدمات و حمایت‌های اجتماعی نیاز دارند، درحالی که بسیاری زندگی مستقل دارند و حتی قادر به کار کردن هستند. آینده این افراد ارتباط زیادی بهIQ  آن‌ها دارد. هرچهIQ  فرد بالاتر باشد احتمال اینکه او در آینده زندگی نسبتا عادی‌تری داشته باشد قوی‌تر است.

میزان ابتلا به اوتیسم

کارشناسان تخمین زده‌اند که از هر 110 نفر 1 نفر ممکن است دچار اوتیسم شود.

حقایقی درمورد اوتیسم

در دو دهه اخیر میزان ابتلا اوتیسم در بسیاری از کشورها افزایش یافته است.

بیشتر بخوانید