اگر دارویی برای درد شما افاقه کرد حتماً آن‌ را همراه خود داشته باشید و در هنگام شروع درد بلافاصله از آن استفاده نمایید. اگر همزمان با شروع علایم از داروی خود استفاده کنید، نتیجه‌ی بهتری از دارو خواهید گرفت.

داروهایی که برای درمان نقرس به‌کار می‌رود شامل:

NSAIDS :

شامل گروه بزرگی از داروها مانند ایبوپروفن، ایندومتاسین است. این گروه از داروها برای افرادی که دچار عارضه‌های کلیوی و کبدی هستند مناسب نیست.

کلشی سین:

این دارو اگرچه به بیماران نقرس کمک می‌کند اما عوارضی همچون اسهال، تهوع، استفراغ و درد شکم را به دنبال خواهد داشت. این دارو اغلب به کسانی که از NSAIDS نمی‌توانند استفاده کنند تجویز می‌شود.

استرویید:

پزشک شما در صورتی‌که از دو گروه داروی قبل نتوانید استفاده نمایید، این دارو را به شما تجویز خواهد کرد، البته این نوع استرویید با استروییدهای مصرفی بدن‌سازها متفاوت است که به صورت قرص و تزریق وجود دارد و باعث کاهش تورم است.

داروهایی هم وجود دارند که از دردهای نقرس جلوگیری به عمل آورند. این داروها با کم کردن اوریک اسید به بیماران کمک می‌نمایند.

داروهایی همچون آلوپورینول، فیوکسوستات و پروبنسید از این دسته‌اند. افرادی‌که دچار نقرس شدید هستند هم می‌توانند از داروی پگلوتیکاس استفاده کنند که از طریق وریدی وارد بدن می‌شود که البته در بعضی افراد همراه با واکنش‌های آلرژیک است.

استفاده از داروها برای جلوگیری از نقرس باید تحت نظر پزشک باشد و میزان کاهش اوریک اسید خون برای از بین رفتن کریستال‌‌های نقرسی باید چک شود.

ممکن است در اوایل استفاده از داروهای آلوپورینول، فیوکسوستات و پروبنسید، بیمار دردهای بیش‌تری را تجربه کند که در این‌صورت پزشک دوز کمی از داروی کلشیسین را به شما تجویز خواهد نمود.