گوش شناگران یا عفونت گوش خارجی

علاِئم

• دردیاناراحتی
• خارش یا سوزش
• درد با تماس
• چرک
• گوش درد

درباره بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

گوش شناگر عفونتی شایع است و در آن قسمت خارجی گوش یا مجرای گوش به پرده گوش،دچار آسیب و عفونت می شود.این بیماری زمانی اتفاق می افتد که آب درون مجرای گوش گیر کند و بماند و شرایطی را برای آسیب زایی باکتری ها و میکروب ها فراهم کند.این شرایط در فردی که اگزما یا جرم گوش زیادی دارد نیز ممکن است اتفاق بیفتد. بیمار گوش شناگر در کودکان و نوجوانان شیوع بیشتری دارد اما می تواند در هرسنی درد زیاد و دیگر علایم رابرای فرد مبتلا ایجاد کند.خودمراقبتی و مصرف آنتی بیوتیک به درمان هرچه سریع تر این عفونت کمک می کند.

این بیماری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود و شیوع آن در آب و هوای گرم و مرطوب بیشتر است.ژن های فرد او را نسبت به باکتری های عامل این بیماری حساس می کند.

خود مراقبتی در بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

در مراحل اولیه عفونت گوش، مجرای گوش را با احتیاط توسط یک پارچه تمیز کنید.یا از رقیق کننده های جرم گوش استفاده کنید.توجه کنید که گوش پاک کن ممکن است به پرده گوش آسیب بزند و جرم گوش را بیشتر به مجرای گوش فرو ببرد. از قطره های گوش دست ساز که بدون نسخه نیز تهیه می شوند برای خشک کردن گوش استفاده نکنید.برای تهیه این قطرات نصف ظرف الکل را با نصف ظرف سرکه مخلوط کنید و به عنوان قطره استفاد کنید.لازم به ذکر است تنها در صورتی می توانید این کار را انجام دهید که پرده گوشتان آسیبی ندیده باشد یا عمل جراحی ای روی پرده گوشتان انجام نگرفته باشد.اگر درباره این موضوع شک دارید، با پزشکتان مشورت کنید.گوشتان را از محلول پر کنید و 5 دقیقه صبر کنید سپس به پهلو بخوابید تا محلول خارج شود.برای کنترل درد نیز از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.کیسه آب گرم با بطری آب گرم را یز می توانید در قسمت پایینی گوش خارجی قرار دهید.

پزشک چگونه بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی را تشخیص میدهد

با انجام معاینه فیزیکی و گرفتن شرح حال، پزشک قادر به تشخیص این بیماری خواهد بود. اگر بیمار عفونت های راجعه دارد، پزشک باید از ترشحات گوش برای تشخیص باکتری یا قارچ نمونه برداری کند.

عوامل خطر ابتلا به بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

تماس با آب آلوده یا مواد شیمیایی مثل: اسپری مو، پارگی یا آسیب مجرای گوش، مشکلات پوستی مانند اگزما یا چربی پوست، جرم گوش زیادی، سمعک، گذاشتن هدفون در گوش، آلرژی و ژنتیک از عوامل خطر این بیماری هستند.

درمان بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

آنتی بیوتیک های رایج که هر 3 یا 4 ساعت باید مصرف شوند برای درمان عفونت گوش بسیار موثرند.این آنتی بیوتیک ها به صورت قطره در داخل گوش ریخته می شوند اما اگر عفونت به داخل مجرای گوش نیز کشیده شده باشد، نیاز به مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی است.پزشک هم چنین ممکن است که مسکن نیز برای بیمار تجویز کند.

چه زمان به پزشک مراجعه کنید

اگر درد شدید گوش، اگر تب شدید که بعد از دو ساعت هیچ بهبودی ای نیافته است، قرمزی یا تورم در گوش خارجی دارید یا مبتلا به دیابت یا سایر بیماری های تضعیف کننده سیستم ایمنی دارید، به پزشک مراجعه کنید. اگر وضعیتتان رو به وخامت است و درد شدید تداوم دارد، ترشحات زردرنگ دارید،تب، گرفتگی گش، تورم غدد لنفاوی یا ناراحتی های دیگر در گوشتان حس می کنید که بیشتر از یک هفته طول کشیده است، سریعا به پزشک مراجعه کنید. اگر بیماری گوش شناگر درمان نشود، باعث از دست دادن شنوایی، عفونت های راجعه گوش و آسیب مغز و غضروف می شود.

انتظار میرود در بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

بیماری گوش شناگر معمولا چند روز بعد از تماس با آب شروع می شود.علایم این بیماری 3 روز بعد از خود مراقبتی و مصرف آنتی بیوتیک، بهتر می شوند و 7 روز بعد کاملا از بین می روند.و فرد 7 الی 10 روز بعد قادر به شنا کردن می باشد.

حقایقی درمورد بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

عامل اصلی همه موارد ابتلا به گوش شناگر، باکتری ها می باشند.

عوامل تشدید کننده بیماری گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

این بیماری با خاراندن گوش، تعریق، استرس، ماندن آب داخل گوش، یا تمیز کردن مجرای گوش با گوش پاک کن، و قطع زودتر از موعد آنتی بیوتیک ها بدتر می شود.