سندرم تونل کارپ شایعترین نوروپاتی (در گیری عصب) در اندام فوقانی می با شد .
میزان شیوع سندرم تونل کارپ در سنین بین 30 تا 60 سالگی میباشد .
احتمال بروز سندرم تونل کارپ در زنان 2 تا 3 برابر بیش از مردان گزارش شده است .
عصب مدیان از دو شاخه حسی و حرکتی تشکیل شده است که در موارد ابتدا یی این سندرم ابتدا شاخه حسی درگیر و سبب گزگز یا مورمور و خواب رفتگی در انگشتان شصت و میانی و اشاره می گردد و در موارد شدید شاخه حرکتی نیز درگیر که سبب از بین رفتن قدرت نگهداری اجسام یا افتادن اجسام از دست و کوچک شدن و از بین رفتن عضلات ناحیه تنار (عضلات ناحیه شصت) می شود .
عوامل مستعد کننده سندرم کارپ :
دیابت
نقرس
کم کاری تیرویید
سه ماه ابتدای بارداریکه معمولا پس از زایمان از بین می رود
کیست های مچ دست
در افرادی که مچ دست گرد تری نسبت به افراد با مچ دست مستطیلی دارند
در افراد مس و معلول که مجبور به استفاده طولانی مدت از واکر یا عصا می باشند
در افرادی که بطور روزمره و طولانی از کیبورد کامپیوتر و موس بطور نا صحیح استفاده می کنند
در افراد وسواسی
و .......
تشخیص سندرم کاپ :
انجام معاینه بالینی و شرح حال بیمار
انجام نوار عصب و عضله
انجام MRI
انجام سونو گرافی
و .....
درمان سندرم کارپ :
استفاده از مچ بند های دست برای حداقل 4 تا 6 هفته بطور مداوم
استفاده از داروهای خوراکی ضد التهاب و درد
تزریق بی حس کننده ها مانند لیدوکایین
تزریق داروهای کورتیکو استرویید
انجام لیزر درمانی
انجام فیزیوتراپی
و در نهایت انجام عمل جراحی جهت آزاد سازی عصب
باید توجه داشت که با توجه به شرایط بیمار و تشخیص پزشک معالج درمان در نظر گرفته می شود
نکات مهم در مواجهه با سندرم تونل کارپ
تا حد امکان از انجام کارهای طولانی مدت با مچ دست بدون استراحت اجتناب گردد
روزانه حداقل 5 دقیقه حتی در بین انجام کار مچ دستهای خود را ورزش داده
هنگام کار با کامپیوتر کیبورد و موس طوری قرار گیرد که مچ دست به آنها مسلط باشد
از خم کردن بیش از حد و طولانی مچ دست بر حذر باشیدc