پرسیدن سوال قبل از شروع رابطه

بسياري از ما قبل از شروع يک ارتباط، حتي بـه انـدازه ي زمـاني کـه مـيخـواهيم يک دست لباس بخريم سوال نمی پرسیم

بـا ايـن اشـتباه مـا فرصـت کـشف چيزهـايي را از دست ميدهيم، که دانستن آن ميتواند درباره ي انتخاب شريک زندگي ما حياتي باشد.

نپرسيدن سوالات کافي به چند دليل است

1 ـ پرسيدن سوال جنبه هاي عاشقانه ي ارتباط را مخدوش ميسازد.ما سوال نميپرسيم، چون ميترسيم رابطه ي عاشقانه ما از بين برود.

2 ـ نميخواهيم جواب سوالهاي خود را بدانيم.

برخـي اوقـات مـا در فکـر ايـن هـستيم کـه حتمـاً بـا فـرد مقابـل ازدواج کنـيم و نميخواهيم رابطه به پايان برسد، نميخواهيم چيز بدي بشنويم، به همين دليل به طور ناخود آگاه تلاش ميکنيم که سوال نپرسيم. ممکن است بعد از مدتها کسي را يافته باشيم کـه بـه ما قول ازدواج داده باشد و ميخواهيم سر انجامي بگيريم؛ بنابراين از پرسيدن سـوالاتي کـه ممکن است اين رابطه را خراب کند، پرهيز ميکنيم.

3 ـ ميترسيم متقابلاً از ما نيز همان سوالات پرسيده شود.

وقتي از خود و زندگي خودمان راضي نيستيم يا از گذشته ي خود شرمساريم و يـا با آن کنارنيامده ايم، زماني که احساس گناه ميکنيم و احساس خـوبي نـسبت بـه خودمـان نداريم، به طرزي ناخود آگاه از پرسيدن سوال طفره ميرويـم تـا از مـا نيـز همـان سـوالات پرسيده نشود.

پرسيدن سوال شاهراه شناخت ديگري است. هرچه اطلاعات ما درباره ي يک فرد بيشتر باشد، بهتر ميتوانيم درباره ي او تصميم بگيريم و هرچه اطلاعات مـا در مـورد فـردي اندک باشد، احتمال اينکه در رابطه با او عصباني يا مايوس شويم، بيشتر خواهد بود.