با کودک بیش فعال خود صادق باشید.

 اختلال بیش فعالی اشکال کودک نیست، این اختلال یک ناهنجاری مغزی است که باعث می شود که کودک دچار نقص توجه شده و نتواند فعالیتهای خود را به پایان رسانده و برای آینده تصمیم گیری نماید

 متخصصان بر این باورند که رو راست بودن والدین با فرزندان و صحبت کردن در مورد ناهنجاری کودک می تواند در ارتقای سلامت کودکان موثر باشد. کودک باید بداند که به این اختلال مبتلاست و این اختلال را می تواند تحت کنترل خود قرار دهد.

مشکل مرتبط با بیش فعالی را به شخصیت کودک ربط ندهید.

 کودکان مبتلا به ADHD مانند همسن و سالان نرمال خود نمی توانند فعالیتها را بطور مداوم انجام دهند. اگر چه کودکان مبتلا به ADHD بسیار باهوش اند و می دانند که چکار باید انجام دهند اما نمی توانند براحتی متوجه شوند که چگونه راه را آغاز کنند.

اجازه ندهید که ابتلا به ADHD بعنوان بهانه ی دم دست در نظر گرفته شود

 اگر چه کودکان مبتلا به بیش فعالی فعالیتها را با سختی بیشتری انجام می دهند اما باید مسیولیت کار خویش را بر عهده بگیرند. بسیاری از این کودکان در هنگام انجام کار این بهانه را ذکر می کنند که من نمی توانم از عهده ی تکالیفم برآیم. زیرا من مبتلا به بیش فعالی هستم.

 قوانین را به آرامی اجرا نمایید.

می توانید برای اجرای قوانین از تشویق استفاده کنید. فقط به خاطر داشته باشید که چون این کودکان با برنامه ریزی برای آینده مشکل دارند سعی کنید که تشویق خود را در همان لحظه اجرایی نمایید.

 به کودک بیش فعال خود کمک کنید تا توانایی های خود را بشناسد.

 کودکان مبتلا به بیش فعالی گاهی به طور ناخود آگاه با دیگران مقایسه می شوند در صورتیکه این کار صحیح نیست. زیرا مقایسه باعث کاهش سطح اعتماد به نفس و ایجاد افسردگی می شود.

بیش از حد از کودکتان حمایت نکنید

وقتی کودکان مبتلا به بیش فعالی بزرگ می شوند باید مستقل باشند و اینکه والدین تمام تلاش خود را برای حل مشکلات کودک انجام دهند از میزان استقلال آنان کاسته و آنان را به افرادی وابسته تبدیل می کند که در بزرگسالی خود با مشکلات بسیار زیادی مواجه خواهند شد