حذف وعده های غذایی با حجم زیاد از رژیم غذایی، می تواند مصرف انرژی را به میزان 16% در بزرگسالان انگلیسی و 29% در بزرگسالان آمریکایی، کاهش دهد .

پرخوری موجب افزایش خطرات بیماری قلبی، دیابت و بسیاری از سرطان ها می شود، که این موارد دلایل اصلی عدم سلامتی و مرگ زودرس هستند .

محققان کشف کرده اند که اثر میزان غذا و اندازه ظروف، به جنسیت، وزن بدن، میزان گرسنگی، یا تمایل به کنترل مداوم رفتار غذا خوردن، بستگی ندارد .

محققان همچنین اشاره کرده اند که برای کم کردن قابل توجه حجم غذا نیازمند تغییراتی در مصرف غذا هستیم. آنها طیف وسیعی از اقدامات بالقوه که می تواند به منظور کاهش سایز، دسترسی یا طلب کردن وعده های غذایی، بسته بندی ها و ظروف غذایی بزرگتر انجام شوند را مورد توجه قرار داده اند. این اقدامات شامل افزایش میزان محدودیت ها برای سرو غذاها و نوشیدنی های پرانرژی (برای مثال، غذاهای چرب، دسرها و نوشیدنی های قنددار)، یا محدود کردن اندازه ظروف، کارد و چنگال و لیوان ها؛ کم کردن میزان دسترسی به وعده های غذایی با حجم زیاد؛ و محدود کردن اندازه وعده های غذایی از طریق بسته بندی آنها به میزان مشخص؛ می باشد .

اقدامات بالقوه دیگر عبارت است از: محدود کردن شیوه های قیمت گذاری که به موجب آن وعده ها و بسته بندی های بزرگتر، هزینه نسبی کمتر (و گاهی اوقات هزینه مطلقاً کمتر) نسبت به غذاهایی با حجم کمتر دارند و درنتیجه این ارزش بیشتر پولی این غذاها را به مشتریان نشان می دهد .