خوشبختانه، راه های زیادی برای بهبود روند خواب شما وجود دارد که در نهایت منجر به کاهش خطرات سلامت مغز شما می شوند. در طول روز، قرار گرفتن در مقابل تابش خورشید و تاریکی در شب یکی از اجزای اصلی برای تجربه ی یک خواب راحت است. این مساله در آخرین مصاحبه با دَن پاردی، محققی که در بخش علوم رفتاری دانشگاه استافورد و عصب شناسی و درون شناسیِ دانشگاه لیدن هلند مشغول به کار است، درج شده است.

نور به این دلیل که نقش هماهنگ کننده در ساعت اصلیِ بدن را ایفا می کند، حایز اهمیت است. این ساعت به گروهی از سلول های مغزی تحت عنوان suprachiasmatic nuclei (SCN) اتلاق می شود. وقتی نور با چشمانِ شما برخورد می کند، این هسته ها به شکل گروهی با چرخه ی تاریکی و روشناییِ محیطِ شما همسو می شوند. شما در بدنِ خود ساعت های بیولوژیکیِ دیگری هم دارید و آن ساعت ها هم خودو را با این ساعتِ اصلی هماهنگ می کنند.

در جوامع غربی، بیشتری افراد بیشتر ساعات روز را در محیط های بسته سپری می کنند که این مساله آنها را در حالت "کمبود نور" نگاه می دارد چرا که نورهای موجود در محیط های باز بسیار شدید تر از نوررهای داخلی هستند. در این میان بیشتر افراد هنگامِ عصر که نورِ طبیعی از میان رفته است، در برابرِ نورِ شبانگاهیِ بیشتری قرار می گیرند.

به منظور حفظ زمان بندیِ درست برای ساعتِ اصلی، بدنِ خود را بیشتر با نورِ طبیعی همسو سازید چرا که در طول روز از نورهای روشن و در طول شب یعنی پس از غروب آفتاب در معرض نورهای آبیِ محدود قرار میگیرید. "پاردی" توصیه می کند که در طول روز حداقل 30 تا 60 دقیقه از نور ِمحیط های باز بهره مند شوید تا ریتم ساعتِ اصلیِ بدنِ خود را ثابت نگه دارید. ساعت ایده آل برای قرار گرفتن در فضای آزاد حدود ظهر است اما بره مندی از روشناییِ تمام ساعاتِ روز مثمرثمر است.

همچنین تحقیقات نشان می دهد که قرار گرفتن در روشناییِ نورهای اتاق پیش از رفتن به بستر در 99 درصد از افراد، تولید ملاتونین را ثابت نگاه می دارد. این مساله با پنهان کردن حالت خواب آلودگی، مقدار خواب را در شما کاهش می دهد چرا که این هورمون بدون توجه به ساعت دیواری بر این مساله که بدن شما تصور می کند چه ساعتی از روز یا شب است، تاثیر می گذارد و این نکته یکی از چند سیگنالِ اصلیِ بیوشیمی ست که خواب را در بدن شما شبیه سازی می کند.