خودتخریبی

خود تخریبی، میل به دوست داشتنی نبودن و نادیده گرفتن خود است. خودتخریبی افراد، بیشتر به خاطر افکار منفی و عدم خودباوری ایجاد می شود.

هر رفتاری که رنگ و بوی انتقاد و مقایسه داشته باشد، رفتار خودتخریبی می گویند، مانند من زیبا نیستم، من باهوش نیستم، من آدم ناتوان و ضعیفی هستم.

احساس خودتخریبی به قدری واضح و آشکار است که می توانیم با نگاهی سطحی به سبک زندگیمان آن را در خودمان تشخیص دهیم مثلا: چگونه غذا خوردن، ورزش کردن، روابط عاطفی، اینکه بیشترین وقت خودمان را با چه افرادی می گذرانیم.

فردی که در روابط عاطفی، شکست می خورد و همیشه طرف مقابل را مقصر می داند، افرادی شبیه به هم انتخاب می کند که همیشه یک نتیجه مشخص را برایش به همراه دارد، نشان از خودتخریبی دارد.

انواع اعتیادها (اعتیاد به سکس ، الکل و مواد مخدر) و انواع خودزنی ها (رگ زدن، خراش روی پوست)، رفتارهای واضح خود تخریبی هستند.

عنصر مشترک در تمام الگوهای خودتخریبی این است که فرد به انجام کاری مبادرت می‌ورزد که برای خودش زیان‌ آور است.

رفتارهای خود تخریب گرایانه که از عزت نفس پایین، احساس دوست داشتنی نبودن و نالایق بودن به وجود می آید، زمانی در ذهن و روان ما شکل می گیرد که والدینمان، ما را به آن میزانی که باید، دوست ندارند و ما را قابل احترام نمی دانند.

در این وضعیت ما باید برای دوست داشته شدن دست و پا بزنیم. کانال دکتر آذرتاش پس از آن، به دلیل وجود این حکم، که تو دوست داشتنی نیستی، خود را در روابطی قرار می دهیم که به صورت ناخودآگاه، مدام در حال تنبیه شدن، شکست خوردن، ناامید شدن و رها شدن هستیم