تمام آنچه که لازم است از بیماری اچ یو اس بدانید

بیماری اچ یو اس  مخفف سندروم همولپتیک اوریک Hemolytic-uremic syndrome  است . از علل مهم نارسایی کلیه حاد کودکان زیر 5 سال در بعضی از کشورهاست ولی در بزرگسالان هم دیده می شود.این بیماری با علائم سه گانه (تریاد) کم خونی، کاهش پلاکت (ترومبوسیتوپنی) و نارسایی حاد کلیه همراه است.

عامل ایجاد کننده بیماری  اچ یو اس HUS چیست؟

بیماری HUS سه دلیل عمده دارد:

• با  بیماری اسهال خونی با میکروب های خاص مانند Ecoil ای کولی و یا میکروب شیگلا
• بدنبال میکروب ها و یا ویروس های دیگر مانند آبله مرغان، انفولانزا، کوکساکی و …
• نوع مادرزادی یا ژنتیکی که به دو صورت توارث غالب و مغلوب به ارث می رسد.

چگونه HUS ایجاد می شود؟

بدنبال عفونت های یاد شده مانند اسهال خونی گاهی از میکروب ها توکسین هایی خارج می شود که از طریق روده ها جذب و وارد گردش خون می شود. عروق کوچک کلیه ها (گلوموول ها) تمایل خاصی به این توکسین ها دارند در نتیجه این توکسین بر روی آن می نشیند باعت مرگ سلولی می شود که بدنبال آن پلاکت ها و سلول های قرمز خون در این عروق کوچک آسیب دیده به دام می افتند و از بین می روند. بنابراین با این کار بیمار بدلیل از دست دادن قدرت تصفیه خون دچار نارسایی کلیه، کم خونی و کمبود پلاکت (ترومبوسیتوپنی) می شود.

علائم بیماری اچ یو اس چیست؟

•  رنگ پریدگی بدلیل کم خونی
• لکه های کوچک پوستی بنام پتشی که ممکن است بدلیل کمبود پلاکت ایجاد شود
• کاهش حجم ادرار
• فشار خون بالا
• تهوع، استفراغ
•  ضعف و بی حالی
• گاهی تنگی نفس شدید

تشخیص بیماری HUS

این بیماری با علائم بالا به همراه آزمایشاتی مانند اختلال در کارکرد کلیه ها (افزایش اوره و کراتینین  Crea, BUN )، کمبود پلاکت و کم خونی تشخیص داده می شود.

درمان بیماری اچ یو اس HUS

اغلب درمان به  اصطلاح نگهدارنده است. یعنی باید بیمار در بیمارستان و تحت نظارت پزشک نفرولوژیست قرار گیرد تا در صورت لزوم اقدامات لازم مانند:

• تجویز خون
• کنترل مایعات بدن، کاهش مصرف نمک
• در موارد بسیار شدید ممکن است نیاز به دیالیز صفاقی و یا همودیالیز پیدا کند

پیشگیری از بیماری HUS

باید در مواقع اپیدمی بیمار های اسهالی شستشوی دست ها، مواد غذایی را رعایت کرد. از گوشت خام استفاده نشود.

پیش آگهی بیماری HUS

حدود 70 تا 89 درصد بیماران بدون عارضه ای بهیودی کامل پیدا می کنند.

گروهی ممکن است سال ها از نارسایی خفیف تا متوسط کلیه رنج ببرند.

گروه بسیار کمی هم ممکن نارسایی شدید و یا مزمن کلیه پیدا نمایند که نیاز به همودیالیز دائمی و یا  پیوند کلیه پیدا خواهند کرد.