مننژیت ویروسی

علائم مننژیت آسپتیک

• درد یا ناراحتی
• پریشان حالی
• خشکی یا کاهش حرکت
• گیجی
• خستگی
• تب
• سردرد
• تهوع واستفراغ
• گرفتگی گردن
• بی قراری و یا تحریک پذیری
• حساسیت به نور
• سردرگمی
• راه رفتن غیر طبیعی
• سرگیجه

درباره مننژیت آسپتیک

مننژیت یا مننژیت ویروسی، التهاب پوشش اطراف مغز و نخاع است. آن بیماری معمولا با یک ویروس ایجاد می شود. به میزان کم، قارچ ها، بیماری های پخش شده توسط حشرات، و دیگر شرایط سبب آغاز شدن آن می شوند. مننژیت آسپتیک معمولا به اندازه ی مننژیت باکتریایی که می تواند تهدید کننده زندگی باشد جدی نیست.علائم این بیماری شامل تب، سردرد، گردن درد و سفتی، تهوع، خستگی، گیجی، و حساسیت به نور. در اکثر موارد، مننژیت آسپتیک با مسکن استراحت، مایعات از بین می رود. با این حال، هرگونه نشانه ای از مننژیت همیشه یک موقعیت اورژانسی است. علائم و نشانه های مننژیت آسپتیک اغلب همان علائم مننژیت باکتریایی است، که اگر درمان نشود تهدید کننده زندگی فرد است.

مغز اساسا در یک لایه از مایع شناور است که توسط یک پوشش سخت به نام مننژ احاطه شده است. مننژیت اتفاق زمانی می افتد که این پوشش توسط ویروس ها یا باکتری ها ملتهب شود. هر دو باعث بروز علائم مشابه می شود. مننژیت ویروسی نوع کم جدی تر و شایع تر از مننژیت آسپتیک است. اکثر مردم از مننژیت ویروسی بدون درمان به طور کامل بهبود می یابند . مننژیت باکتریایی اگر به سرعت با آنتی بیوتیک درمان نشود می تواند باعث تشنج، سکته مغزی و مرگ شود . از آنجا که شما نمی توانید بگویید که به چه نوع از مننژیت مبتلا شدید اگر نشانه های مننژیت دارید ، باید فورا تحت مراقبت پزشکی باشید

کودکان یکساله یا کوچکتر 20 برابر بیشتر احتمال ابتلا به مننژیت ویروسی را دارند تا بچه های بزرگتر و بزرگسالان.

عوامل تشدید کننده مننژیت آسپتیک

مراجعه نکردن به پزشک ؛ استراحت نکردن، ننوشیدن مایعات به اندازه کافی

خود مراقبتی در 

اگر نشانه های مننژیت دارید ، به پزشک خود مراجعه کنید. اگر پزشک شما مننژیت باکتریایی را غیر محتمل شناخت ، درمان در خانه معمولا کافی است. مراقبت از خود برای مننژیت آسپتیک شامل استراحت به مقدار زیادی و مایعات است. دارو های بدون نسخه ، مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین)، به درد و تب کمک می کند.

پزشک چگونه مننژیت آسپتیک را تشخیص میدهد

پزشک شما مننژیت آسپتیک را با در نظر گرفتن تاریخچه پزشکی شما می تواند تشخیص دهد، انجام یک معاینه فیزیکی، و انجام یک تست مایع نخاعی، آزمایش خون، و گاهی اوقات تست های تصویربرداری لازم است

عوامل خطر ابتلا به مننژیت آسپتیک

سیستم ایمنی ضعیف بدن، قرار گرفتن در معرض فرد دارای ویروس ، معلم بودن و یا مراقب بهداشت بودن ، و یا داشتن شغل دیگری که مشمول تماس با بسیاری از مردم شود

پیشگیری از مننژیت آسپتیک

از آنجا که گاهی مننژیت توسط ویروس ایجاد می شود، شما نمی توانید به طور مستقیم از آن جلوگیری کنید. هر چند، شما می توانید، کمک به جلوگیری از گسترش ویروس بکنید.

این مراحل را برای کمک به جلوگیری از گسترش بیماری بکنید :

هر زمانی که در تماس با بیمار هستید دست های خود را با دقت بشویید. اگر بیمار هستید حتی المقدور از تماس با دیگران بپرهیزید تا زمانی که علائمتان از بین برود . دستان خود را بشویید، به خصوص بعد از دستشویی. بچه ها را در خانه نگه دارید و به مدرسه نفرستید اگر آنها اسهال، تهوع، یا استفراغ دارند. پس از دست زدن به داربست ها و سایر سطوح در مکان های عمومی دست های خود را بشویید و یا از ضدعفونی کننده استفاده کنید.

از یک نوشیدنی به طور مشترک ننوشید ، و از عینک، حوله، و یا ظروف غذا به صورت مشترک با بیمار استفاده نکنید.

درمان مننژیت آسپتیک

درمان برای مننژیت آسپتیک ویروسی شامل استراحت کردن به مقدار زیاد و مصرف دارو های بدون تجویز پزشک برای درد تب، سردرد، و عضله می باشد . آنتی بیوتیک مننژیت ویروسی را درمان نمی کند. اگر چیزی غیر از یک ویروس ایجاد بیماری کرده باشد، درمان های دیگر ممکن است شامل: درمان برای کیس های اساسی ، مانند عفونت های قارچی و ماندن در بیمارستان در موارد شدید بودن کیس است

چه زمان به پزشک مراجعه کنید

علائم مننژیت همیشه یک فوریت اورژانسی است. بلافاصله به دکتر مراجعه کنید اگر علائمی مشاهده کردید. نشانه های مننژیت ویروسی در بزرگسالان ممکن است شامل تب بالا، سفتی گردن، سردرد، حساسیت به نور، تهوع و استفراغ، از دست دادن اشتها، خواب آلودگی، مشکل بیدار شدن از خواب و تشنج باشد.

انتظار میرود در مننژیت آسپتیک

شروع علائم 3 تا 7 روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری است. بیماری می تواند به آرامی یا به سرعت پیشرفت کند و اغلب پس از یک سرماخوردگی، اسهال، یا عفونت دیگر رخ می دهد. سردرد، سفتی و درد گردن و حساسیت به نور ممکن است به وجود آید. در بیشتر موارد مننژیت آسپتیک در 5 تا 14 روز با استراحت، مقدار زیادی مایعات، و مسکنهای درد و تب بدون تجویز پزشک به طور کامل از بین می رود.