چگونه با اضطراب جدایی کودکان خود برخورد کنیم و اضطراب او را کاهش دهیم؟

اضطراب جدایی بین کودکان متفاوت است. بعضی از کودکان زمانی که مادر برای زمانی حتی کوتاه مدت از جلوی چشمشان ناپدید میشود عصبی میگردند، حال انکه سایر کودکان این واکنش ها را در دوران شیرخوارگی و حتی بعد از ان تا نوپایی و قبل از مدرسه هم حفظ میکنند.

پیامی که برای تمام پدر و مادرهای شاغل داریم  این است که در واقع انچه برای غلبه بر این اضطراب لازم است عبارتست از اماده سازی، جدا شدن سریع و گذشت زمان.

هر پدر و مادری به اندازه کودک زمانی که از  او جدا میشوند ،دچار اضطراب میگردند. حتی اگر به انها گفته شود که فرزندشان فقط چند دقیقه بعد از جدایی از انها بیقراری کرده است. ولی بسیاری از انها احساس گناه میکنند بخصوص زمانیکه کودک به پاهایشان اویزان میشود تا ترکش نکنند و یا برای همراه بودن با والدین ضجه میزند.

این رفتار کودکان گر چه کاملا نرمال است و یک علامت خوب از وابستگی روانی کودک به والدین میباشد، ولی در عین حال میتواند برای تک تک پدر و مادرها نگران کننده و عذاب اور باشد.

اضطراب جدایی در شیرخواران:

اضطراب جدایی زمانیکه کودک درکی نسبت به دوام اشیا پیدا میکند ایجاد میشود و  زمانی که شیرخوار بفهمد که شما براستی وی را ترک کرده اید میتواند باعث نگرانی وی شود.

گرچه برخی کودکان اضطراب جدایی را در سن ۴تا ۵ ماهگی نشان میدهند ولی اکثریت انها  به طور متوسط در سن حول وحوش ۹ماهگی دچار این حالت میشوند.

لحظه وداع ممکن است وقتیکه شیرخوار گرسنه ،خسته و ناراحت است تلختر و دشوار تر شود.

اضطراب جدایی در نوپاها:

بسیاری از نوپایان اضطراب جدایی را در شیرخوارگی تجربه نمی کنند و زمانی که به سن ۱۵تا ۱۸ ماهگی میرسند با این چالش روبرو میشوند. جدایی بخصوص در شرایط گرسنگی، خستگی و بیماری که اصولا در این سن بیشتر هم هست دشوار تر میگردد. با وجود اینکه این کودکان در سنین نوپایی مستقل تر میشوند ،در عین حال نسبت به جدایی اگاهتر هم خواهند شد و لذا رفتارشان در این زمان میتواند با صدای بلند و داد و فریاد و با گریه همراه باشد در حدی که نتوان متوقفشان کرد.

اضطراب جدایی در سالهای قبل از مدرسه :

تا سه سالگی اکثر کودکان میفهمند که اضطراب انها چه اثراتی روی والدینشان بجا میگذارد. این بدان معنا نیست که انها استرس ندارند ولی مطمینا بدنبال تغییر هستند.

بدلیل این رفتارهای کودک به محلی که وی راترک کرده اید بازنگردید و برنامه های خود را بهیچ وجه کنسل نکنید .ثبات قدم شما در این راه، توضیحاتتان و تلاشتان برای برگشت به موقع در زمانی که به کودک قول بازگشت میدهید میتواند در طول زمان بر اضطراب وی فایق اید.

شرایطی برای خداحافظی سریع و کوتاه فراهم کنید:

تلاش مداوم شما برای بازگشت از یک طرف و توجیه آن از طرف دیگه، هردو به یک اندازه مضر هستند..

برای اینکه بتوانید از تشویش جدایی جان سالم به در ببرید، سعی کنید مراسم خداحافظی زیاد طولانی نشود، حتی اگر برای این کار مجبور شوید در زمان خداحافظی، حرکاتی مثل حرکات بازیکنان لیگ برتر بیس بال انجام بدهید، یا سه تا ماچ بفرستید، یا اینکه یک عروسک (اسباب بازی) یا یک شیئ خاصی (پتو) بدستش بدهید.

سعی کنید خداحافظیتان سریع و شیرین باشد، هر چقدر این کار را کش بدهید، زمان گذار به مرحله بعدی هم کش پیدا می کند و به همین ترتیب، دوران اضطراب هم طولانی تر میشود.

ثابت قدم باشید:

سعی کنید که همواره همان مراسم همیشگی را در زمان وداع انجام دهید تا از فاکتورهای ناخواسته تا جایی که امکان دارد جلوگیری کنید. این برنامه خداحافظی همیشگی میتواند سختی کار را کم کند و به کودک نیزاجازه میدهد تا هم به استقلال خود وهم به شما اعتماد کند.

توجه: زمان جدا شدن به کودک خود توجه کامل داشته باشید و سعی کنید رفتارتان توام با علاقه و تاثیر گذار باشد. سپس علیرغم رفتار عجیب و غریب و گریه های وی برای تقاضای ماندن شما، بسرعت خداحافظی کنید.

به قول خود پا بند باشید:

شما میتوانید در کودک خود اعتماد و عدم وابستگی ایجاد کنید زمانیکه به قول خود برای بازگشت عمل نمایید. بزرگترین اشتباهی که میتوانید مرتکب شوید برگشتن دوباره به محل برای دیدن کودک پس از یک جدا شدن سخت است .

با زبان کودک با او حرف بزنید:

زمانیکه دارید در مورد زمان برگشت خود توضیح میدهید بنحوی بیان کنید که برای کودک قابل فهم باشد. مثلا اگر قرار است ساعت سه بعد از ظهر برگردید به او بگویید که پس از خواب عصر پیش او بر میگردید. یا برگشتن از مسافرت شغلی سه روزه را به این نحو به او حالی کنید که بعد از سه بار خواب شب به نزد وی باز خواهید گشت.

تنها بودن را با او تمرین کنید:

اخر هفته ها بچه ها را به خانه مادر بزرگ و پدر بزرگ یا حتی برای یکساعت به منزل همکلاسیش برای بازی بفرستید و اجازه دهید تا دوستان و فامیل برای مراقبت از کودک بشما کمک کنند .

قبل از شروع مهد کودک یا پیش دبستان مراسم خداحافظی را با وی تمرین کنید و به کودک این فرصت را بدهید که این دوران را تجربه کند و برای جدایی از شما امادگی پیدا کند. اگر بطور نادر هنوز هم بعد از سالهای پیش دبستان طفل با این وضعیت سازش نکرده است با متخصص کودکان در این زمینه مشورت کنید.