گاهی بعضی از والدین در زمان مراجعه به مطبم از دیابت فرزندشان و دلواپسی های خود برایم می گویند. بسیاری از آنان نگرانند و از مسوولیت سنگین شان در پرورش فرزندشان می گویند. از آنجاییکه دغدغه بسیاری از والدین ، باعث شد که برای پاسخ به پرسش های متنوع آنها وبسایت دکترهمه را به اتفاق همکارم راه اندازی نماییم. دغدغه این عزیزان باعث شد که در منابع معتبر تحقیق نمایم و چند مطلب از این وبسایت اطلاع رسانی بیماران دیابتی برای تان انتخاب ودر اختیارتان بگذارم.
 

اگر شما دارای یک فرزند به تازگی مبتلا به دیابت شده دارید لازم است در خانواده مانند یک تیم ، با هم همراه و همدل باشید تا با وضعیت جدید با بهترین روش ممکن کنار بیایید.

 مواردی که والدین دیابتی باید از آن آگاه باشند

نکته اساسی در مورد دیابت فرزند شما این است که هرگونه تلقی و برداشت وی نسبت به دیابت بستگی به نحوه ادراک شما نسبت به این موضوع و طرز رفتارتان دارد. بنابراین شرط اول در درمان موفق دیابت فرزندتان این است که بدون هیچگونه ناراحتی و اضطراب، دیابت فرزند خود را به عنوان یک حقیقت بپذیرید. با این کار برای انجام وظایف بعدی که بر دوش شماست آمادگی و انگیزه لازم را پیدا خواهید کرد.

به او کمک کنید

قدم بعدی شما آگاهی از اصول کنترل دیابت است

تا زمانیکه او توانایی لازم در انجام وظایف مربوط به دیابت خود مثل تزریق انسولین را بدست نیاورده است، به جای او این وظایف را بر عهده بگیرید. می توانید با شرکت در کلاسهای آموزشی مهارتهای زیر را به دست آورید.

• روش و زمان صحیح انجام آزمایش قند خون با استفاده از دستگاه گلوکومتر
• روش صحیح تزریق انسولین و تغییر مقدار آن براساس نوع و مقدار غذا و میزان فعالیت
• اصول تغذیه صحیح دیابت
• علایم ونحوه درمان هیپوگلیسیمی مخصوصاً تزریق آمپول گلوکاگن
• علایم قند خون بالا و نحوه انجام آزمایش کتون ادرار
• روشهای کنترل دیابت در هنگام بیماری

اگر فرزند شما در سنین پایین مبتلا به دیابت شده است این نکته را فراموش نکنید که او در درجه اول یک کودک است و ابتلای وی به دیابت در درجه دوم اهمیت قرار دارد. بنابراین کودک شما نیز همانند تمام کودکان دیگر نیازمند رشد اجتماعی و عاطفی است. شما باید به نیازها و خواسته های طبیعی وی احترام بگذارید و تا حد امکان در رفع آنها بکوشید .

یکی از مهمترین این خواسته صرف غذای مورد علاقه اش مانند دیگر کودکان است. در زندگی همه ما زمانهایی وجود دارد که میل به غذا نداریم یا اشتهای ما به غذا بیشتر است. بنابراین به فرزند خود اجازه دهید تا این احساس را در خود تجربه کند که می تواند یک زندگی طبیعی و لذت بخش داشته باشد .

حتما آرام و بردبار خواهید بود

والدین آرام، بردبار، باگذشت، آسان گیر، واقع گرا، علاقه مند و مطلع به از روشهای صحیح برخورد با یک کودک دیابتی نقش بسیار مهمی در افزایش اعتماد به نفس و بلوغ عاطفی- اجتماعی فرزند خود بر عهده دارند.

این والدین به فرزند خود اجازه می دهند تا با سن خود، وظایف مربوط به دیابت خود را به عهده بگیرد. استقلال دادن به او  این احساس رادر او تقویت و رشد می دهد که می تواند بسیاری از مشکلاتش را بدون نیاز اطرافیان انجام دهد.

فراموش نکنید حمایت عاطفی شما باید همیشه همراه با وی باشد و در مواقع بروز مشکلات به کمک او بیاید .

برای مشارکت دادن در مراقبت های شخصی او ، به او و عقاید او احترام بگذارید. از این راه او فعالانه در برنامه های کنترل دیابت از جمله آزمایش قند خون با شما همراهی خواهد کرد.

والدین بیش از حد مضطرب

والدین بیش از حد مضطرب، فرزندانی بیش از حد نگران و وابسته بوجود خواهند آورد. این والدین تمام کارهای وابسته به دیابت فرزند خود را شخصاً انجام می دهند، باعث کاهش حس اعتماد به نفس وی که یکی از پایه های زندگی مستقل است خواهند شد.

والدین بی تفاوت

والدینی که فرزندان خود را بیش از حد آزاد می گذارند نیز بر این عقیده اند که مصرف سر وقت غذا و یا تزریق به موقع انسولین برای فرزندشان بسیار مشکل است. در واقع این والدین در عین محبت فراوان به فرزند خود، اهمیت کمتری برای نظم و ترتیب در دیابت قایل هستند و این باعث می شود تا در آینده کودک نتواند از عهده حل مشکلات متعددی که با آنها روبرو خواهد شد برآید ..

والدین سخت گیر

والدین سخت گیرکه کنترل مطلوب خون حتی در سنین پایین را از طریق بکارگیری ی روش منظم و کاملاً سخت گیرانه صورت انجام میدهند.

متاسفانه فرزند شما ممکن است از نتایج بالا یا پایین قند خون که در این سنین کاملاً طبیعی است احساس گناه کند.

بخاطر داشته باشید هرگز نتایج آزمایش قند خون فرزندتان را با کلماتی مثل خوب یا بد تفسیر نکنید، بلکه به بالا یا پایین و یا طبیعی بودن آن اشاره کنید و به خاطر داشته باشید که در حال حاضر حتی با بکارگیری روشهای جدید کنترل دیابت مثل تزریقات متعدد انسولین، داشتن سطح قند خون طبیعی در تمام غیرممکن است.

دقت کنید سخت گیری شما، احتمال پرخاشگری او را در سن بلوغ افزایش می دهد.